رمزی برای جذب خلاقیت: دیدار با آثار کم خوابی
مطالعات اخیر نشان داده است که کمبود خواب و خواب ناکافی می‌تواند بر رفتار انسان‌ها در زمینه‌های مختلفی از جمله مهربانی و کمک به دیگران تأثیر بگذارد. آزمایش‌های انجام شده نشان داده است که کم‌خوابی در نیمه‌ی اول سال و بخصوص در فصل بهار می‌تواند باعث کاهش تمایل افراد به کمک به دیگران شود.
تحقیقات نشان داده است که کم‌خوابی می‌تواند باعث کاهش میزان کمک‌های مالی به سازمان‌های خیریه شود. این نتایج به خصوص در ایالاتی مانند آریزونا و هاوایی که سیاست تغییر ساعت کاری را ندارند، تأیید شده است. بیش از نیمی از افراد در کشورهای توسعه‌یافته اعلام کرده‌اند که به میزان کافی نمی‌خوابند.
بن سایمون، عصب‌شناس مطالعات، بررسی‌های کم‌خوابی و مهربانی را به طور دقیق انجام داده است. او و تیمش به روش‌های علمی ارتباط بین کم‌خوابی و مهربانی را بررسی کرده و از آزمایش‌هایی با مشارکت ۲۳ نفر جوان بزرگسال استفاده کردند. نتایج این تحقیقات نشان داد که افراد در روزهایی که کم‌خواب بودند، کمتر علاقه‌مند به کمک به دیگران بودند. از طرفی، فعالیتهای مغزی نیز نشان داد که کم‌خوابی باعث کاهش فعالیت در برخی مناطق مغز مرتبط با همدلی و کمک به دیگران می‌شود.
محققان طی چند آزمایشی که ارتباط بین کم‌خوابی با مهربانی و عطوفت را مورد بررسی قرار می‌داد، دریافتند که کم خوابیدن در نیمه‌ی اول سال، بخصوص در فصل بهار که با تغییر ساعت تابستانی مواجه هستیم، باعث کاهش تمایل افراد در راستای کمک به دیگران می‌شود.
به گزارش خبرآنلاین، به طور دقیق‌تر، محققان به کمک آمار، نشان دادند که میانگین کمک‌های مالی به یک سازمان خیریه مستقر در ایالات متحده در مقایسه با چهار هفته قبل و بعد از تغییر در هفته کاری حدود ۱۰ درصد کاهش یافته است. در آریزونا و هاوایی، ایالت‌هایی که محاسبه‌ی ساعات کاری را طبق ساعت تابستانی رعایت نمی‌کنند، کمک‌های مالی بدون تغییر باقی ماندند.
به گفته محققان، بیش از نیمی از افراد، که در بخش‌هایی از کشورهای توسعه‌یافته زندگی می‌کنند، گزارش داده‌اند که در طول هفته به اندازه کافی نمی‌خوابند.
اتی بن سیمون، عصب‌شناس از دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید: «کمبود خواب، تجربیات اجتماعی ما و نوع جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم را شکل می‌دهد».
بن سایمون و تیمش برای بررسی ارتباط میان کم‌خوابی و مهربانی، ۲۳ جوان بزرگسال را به مدت دو شب به آزمایشگاه آوردند. شرکت کنندگان یک شب خوابیدند و یک شب دیگر بیدار ماندند.
صبح‌ها، شرکت‌کنندگان یک پرسشنامه‌ی استانداردشده با موضوع نوع‌دوستی را تکمیل کردند [که احتمال کمک به غریبه‌ها یا آشنایان را در سناریو‌های مختلف ارزیابی می‌کند]. به عنوان مثال، شرکت‌کنندگان پاسخشان را به سؤالی با محوریت اینکه «آیا صندلی خود را در اتوبوس به یک غریبه یا به یک فرد مسن واگذار می‌کنند؟» در مقیاسی از ۱ تا ۵ (۱ برای کمترین احتمال و ۵ برای بیشترین احتمال) رتبه‌بندی کردند.
تقریباً ۸۰ درصد از شرکت کنندگان در روزی که کم‌خواب بودند نسبت به زمانی که استراحت کافی داشتند، احتمال کمتری برای کمک به دیگران نشان دادند!
سپس محققان فعالیت مغزی شرکت‌کنندگان را در یک دستگاه MRI عملکردی مشاهده کردند و فعالیت عصبی هر شرکت‌کننده را در حالت استراحت و کم‌خوابی مقایسه کردند. این آزمایش نشان داد که محرومیت از خواب باعث کاهش فعالیت در شبکه‌ای از مناطق مغز می‌شود که با توانایی همدلی با دیگران مرتبط است.
