استادیوم قرنطینه: شاهکار انسان مدرن در دیدار با تک‌شاخ سیبری
تک‌شاخ سیبری یک کرگدن عظیم‌الجثه بود که در استپ‌های روسیه، قزاقستان، مغولستان و شمال چین زندگی می‌کرد. این حیوان با وزنی بالغ بر ۳.۵ تن و یک شاخ عظیم روی بینی‌اش شناخته می‌شد. دانشمندان بررسی‌های ژنتیکی انجام دادند و فهمیدند که اجداد تک‌شاخ سیبری بیش از ۴۰ میلیون سال پیش از اجداد تمام کرگدن‌های زنده جدا شدند. این موضوع نشان می‌دهد که نسبت تک‌شاخ سیبری با کرگدن‌های دیگر بسیار دورتر از نسبت انسان با میمون است.
در تحقیقات جدید اثرات عصر یخبندان بر انقراض تک‌شاخ سیبری بررسی شده است. به نظر می‌رسد که کاهش شدید دما در اوراسیا منجر به یخ‌زدگی گسترده سطح زمین شده و علفزارهایی که تک‌شاخ سیبری از آن‌ها تغذیه می‌کرد، کوچک شده است. این موضوع باعث گرسنگی و در نهایت انقراض این حیوان شده است. این تحقیقات نشان داده است که این گونه حداقل تا ۳۹۰۰۰ سال پیش زنده بوده و در آخرین روزهای حیات خود در کنار نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن اولیه زندگی می‌کرده است.
تک‌شاخ سیبری در آخرین روزهای حیات خود در کنار نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن اولیه زندگی کرده بود.
به گزارش العربیه فارسی، تک‌شاخ سیبری کرگدنی عظیم‌الجثه با وزنی بالغ بر ۳.۵ تن و یک شاخ عظیم روی بینی‌اش در استپ‌های روسیه، قزاقستان، مغولستان و شمال چین پرسه می‌زد. محققان برای اولین بار سلول‌های بنیادی این جانور را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که این حیوان آخرین بازمانده یک خانواده منحصر به فرد کرگدن است.
دانشمندان متوجه شدند که اجداد تک‌شاخ سیبری بیش از ۴۰ میلیون سال پیش از اجداد تمام کرگدن‌های زنده جدا شدند. این باعث می‌شود نسبت تک‌شاخ سیبری با کرگدن سفید آفریقایی امروز دورتر از نسبت انسان با میمون باشد.
شواهد ژنتیکی جدید نتایج پژوهش‌های قبلی که نشان می‌داد تک‌شاخ سیبری از بستگان بسیار نزدیک کرگدن پشمالوی منقرض‌شده و کرگدن زنده سوماترایی است را رد می‌کند.
محققان با بررسی ۲۳ نمونه استخوان تک‌شاخ سیبری موفق به تاریخ‌یابی آن‌ها شدند، و تأیید کردند که این گونه حداقل تا ۳۹۰۰۰ سال پیش و احتمالاً حتی تا ۳۵۰۰۰ سال پیش زنده مانده است. این بدین معناست که تک‌شاخ سیبری در آخرین روزهای حیات خود در کنار نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن اولیه زندگی کرده بود.
دانشمندان همچنین متوجه شدند که به‌رغم باور عمومی، محتمل‌ترین عامل انقراض تک‌شاخ سیبری نه فعالیت‌های انسانی که تغییرات اقلیمی بوده است. به نظر می‌رسد که این جانور با آغاز عصر یخبندان در اوراسیا به شدت متضرر شده باشد.
در آن زمان کاهش شدید دما منجر به یخ‌زدگی گسترده سطح زمین شد، که علفزار‌های بزرگی که تک‌شاخ سیبری از آن‌ها تغذیه می‌کرد را به شدت کوچک کرد و منجر به گرسنگی کشیدن و در نهایت مرگ این جانور شد.
