کشف جسد یک زامبی تاریخی در آلمان قبل از تاریخ
در حفره‌کنی باستان‌شناسی در آلمان، یک گور باقدمت 4200 ساله کشف شد که نسبت به تدفین‌های معمول دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است. این گور در نزدیکی روستای اوپین در فاصله حدود ۱۰۰ مایلی جنوب غربی برلین قرار داشته و از بقایای اسکلتی مردی که در گودال مستطیلی دفن شده بود، تشکیل شده بود. احتمالاً مرد در زمان مرگش 40 تا 60 سال سن داشته است و به فرهنگ بل‌بیکر (پیاله ناقوسی) تعلق داشته است.
اسکلت این مرد به طور غیرمعمولی با یک سنگ بزرگ در پایین‌ترین قسمت جسد پوشانده شده بود، که نشان از ترس افراد دفن‌کننده از احتمال برخاستن مرده از گور به عنوان یک زامبی داشت. فرهنگ بل‌بیکر گروهی از جمعیت‌های عصر برنز در اروپا بودند که از فرهنگ‌های دیگر متمایز می‌شدند. آن‌ها با قرار دادن سفال‌های خاص در قبر، روش تدفین خود را نشان می دادند. شواهدی هم از گورهای زامبی در ادبیات رومی و اکتشافات آثار قدیمی در ایتالیا و لهستان نیز مشاهده شده است. این موارد نشان از ترس انسان‌ها از برخاستن مرده‌ها از گور در طول تاریخ دارد.
فرادید نوشت: اخیراً در آلمان گوری با قدمت 4200 ساله کشف شده که نوع تدفین عجیب و منحصر به فردی دارد. طبق فرضیۀ باستان‌شناسان این نوع تدفین برای جلوگیری از خروج احتمالی مرده از قبر صورت گرفته است.
این محل دفن در یک منطقه حفاری باستان‌شناسی نزدیک روستای اوپین در حدود ۱۰۰ مایلی جنوب غربی برلین واقع شده است. گودال مستطیلی یافت شده در این محوطه پر از بقایای اسکلتی مردی بود که گمان می‌رود زمان مرگ بین ۴۰ تا ۶۰ سال سن داشته است.
این جسد که حدود ۴۲۰۰ سال قدمت دارد مربوط به فرهنگ بِل بیکِر (پیاله ناقوسی) است که زمانی در بخش بزرگی از قاره اروپا سکونت داشتند.
نیمه پایینی اسکلت مرد را یک سنگ بزرگ پوشانده است، به این معنا که افرادی که او را دفن کردند می‌ترسیدند که مبادا او به شکل نوعی زامبی از گور بیرون بیاید.
قدمت این گور حدود ۴۲۰۰ سال است
این نوع گور کاملا غیرعادی است و شواهد کمی از چنین آداب تدفینی در فرهنگ بِل بیکِر وجود دارد. مردمان بِل بیکِر یا پیاله ناقوسی از جمعیت‌های عصر برنز در اروپا بودند که روش متمایز تدفین آن‌ها، قرار دادن گورنهاده‌هایی شامل سفال در قبر بوده است.
آن‌ها ابتدا در اروپای مرکزی ظاهر شدند و سپس در غرب گسترش یافتند و در نهایت حدود ۴۴۰۰ سال پیش به بریتانیا رسیدند. آن‌ها مناطق وسیعی از غرب اروپا و حتی بخش‌هایی از آفریقا را اشغال کردند و شواهد حضور آن‌ها تا شمال نروژ و جنوب مراکش یافت شد.
گورهای زامبی در طول تاریخ
شواهدی از گورهای زامبی از دوره‌های تاریخی مختلف در سراسر اروپا پیدا شده است. برای نمونه، بر اساس تحقیقات دانشگاه کمبریج، ترس از گور برخاستن مرده در ادبیات رومی نیز گزارش شده است. تکه تکه کردن جسد، یکی از راه‌هایی بود که تصور میشد جلوی زنده شدن دوباره مرده را بگیرد.
یکی از این قبرها ماه فوریه در ایتالیا کشف شد. این گورستان رومی ۱۶۰۰ ساله حاوی بقایای یک کودک با یک آجر در دهانش بود.
دیوید سورِن، استاد مردم‌شناسی دانشگاه آریزونا، گفته است: «آن زمان ترس شدیدی از برخاستن مردگان از قبر وجود داشت و مردم باور داشتند جادوگران می‌توانند ارواح مردگان را مطیع خودشان کنند.»
افزون بر این، طبق گزارش نیویورک تایمز، لهستان قرن هفدهم بستر داغ چنین خرافاتی بود. به همین دلیل، اقدامات پیشگیرانه‌ای حین دفن کردن انجام میشد. برخی از اجساد را به زمین میخ می‌کردند، روی آن‌ها یا در دهانشان آجر می‌گذاشتند یا حتی قلب‌شان را از بدنشان بیرون می‌آوردند.
راضیه میرزاحیدری
