رمزگشایی از چگونگی ساخت اهرام مصر توسط یک نقاش
گروهی از فیزیکدانان توانستند رمز ساخت اهرام مصر را کشف کنند. این کشف به سرانجام رسید به دلیل اعتقاد آنها به این موضوع که چگونگی ساخت اهرام برای آنها رمزنگاشته شده بود. این اهرام بزرگ با ارتفاع ۱۴۷ متر، بلندترین سازه جهان برای بیش از ۳۸۰۰ سال بود که همچنان ما را به خود جذب می‌کند. تیمی از دانشمندان دانشگاه آمستردام به رهبری دکتر دانیل بون بر این باورند که نقاشی دیواری در مقبره جهوتی‌هوتپ حاوی یک تکنیک ساختمانی می‌باشد. آنها پس از تجربه بر روی هرم کوچک، به این نتیجه رسیدند که افزودن مقدار مناسب آب به شن و ماسه، می‌تواند در ساخت اهرام کمک شایانی نماید. این کشف منجر به نوشتن یک مقاله علمی در یکی از معتبرترین مجلات علمی جهان شد. این کشف به نحوی ساده بود که حتی خود بون و تیمش نیز از آن تعجب کردند.
فرادید نوشت: گروهی از فیزیکدانان فکر می‌کنند رمز چگونگی ساخت اهرام مصر را کشف کرده‌اند. ایدۀ ابتدایی این نظریه از مشاهدۀ دقیق یک نقاشی بر روی دیوار یک مقبرۀ مصر باستان به دست آمد.
رازی که هزاران سال به قوت خود باقی مانده بود، سرانجام کشف شد، چرا که فیزیکدانان بر این باورند که سرانجام به چگونگی ساخت اهرام مصر باستان پی برده‌اند.
این موضوع که چگونه یک تمدن باستانی بدون ماشین‌آلات سنگین موفق به ساخت اهرام شد، مدت‌ها موضوع فکر بسیاری از افراد بود. هرم بزرگ جیزه به ارتفاع ۱۴۷ متر، زمانی که ساخته شد، بلندترین سازه جهان برای بیش از ۳۸۰۰ سال بود و ما همچنان مجذوب عظمت آن هستیم.
برخی تصمیم می‌گیرند از اهرام دیدن کنند، برخی دیگر تصمیم می‌گیرند بر فراز آنها با چتر پرواز کنند و برخی دیگر جرات کرده و به داخل هرم بزرگ می‌روند، اما ما تا کنون نمی‌دانستیم آنها چگونه ساخته شده‌اند.
گروهی از دانشمندان دانشگاه آمستردام در مورد چگونگی ساخت اهرام توسط مصریان باستان به کشف پیشگامانه‌ای دست یافتند. تیمی از فیزیکدانان به رهبری دکتر دانیل بون، روی یک نقاشی دیواری در مقبره جهوتی‌هوتپ (Djehutihotep) تمرکز کردند. این نقاشی که قدمت آن به سال ۱۹۰۰ قبل از میلاد بازمی‌گردد، به نظر یک تکنیک ساختمانی را نشان می‌دهد.
این نقاشی دیواری ۱۷۲ مرد را به تصویر کشیده که مجسمه‌ای را با طناب‌های متصل به سورتمه حرکت می‌دهند. جلوتر از سورتمه، جایی که به نظر می‌رسد جیزه یا اطراف آن باشد، دیده می‌شود که آب را روی شن‌ها می‌ریزند. فیزیکدانان که شیفته این کشف شده بودند، تصمیم گرفتند آن را آزمایش کنند.
آنها به مصر رفتند و هرم خودشان را در مقیاسی بسیار کوچکتر ساختند. در طول آزمایش مشخص شد اگر ماسه خشک باشد، به شکل توده درمی‌آید و حرکت اجسام را دشوارتر می‌کند، اما با افزودن مقدار مناسب آب، از شکل گرفتن این توده‌ها جلوگیری می‌شود و ماسه صاف می‌ماند.
Bonn در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۶ گفته است: «اگر از شن و ماسه خشک استفاده کنید، خوب کار نمی‌کند، اگر ماسه بیش از حد مرطوب شود، باز هم خوب کار نمی‌کند. برای این کار یک سفتی بهینه لازم است.»
قبلاً اعتقاد بر این بود که استفاده از آب برای کمک به ساخت و ساز تشریفاتی بوده، نه عملی.
یافته‌های این تیم در یکی از معتبرترین مجلات علمی جهان (Physical Review Letters) منتشر شد. در مقاله منتشرشده توضیح داده شد: «سایش لغزشی روی شن و ماسه با افزودن مقداری آب (نه خیلی زیاد) تا حد زیادی کاهش می‌یابد.»
«اگر میزان آب درست نباشد، ماسه مرطوب بیابان تقریباً دو برابر سفت‌تر از ماسه خشک می‌شود.»
«یک سورتمه به راحتی روی شن‌های سفت صحرا می‌لغزد، چون شن‌ها مانند وقتی که خشک هستند مقابل سورتمه انباشته نمی‌شوند.»
این موضوع به قدری ساده است که حتی بون و تیمش هم غافلگیر شدند: «من از میزان کاهش ۵۰ درصدی نیروی کشش بسیار متعجب شدم، به این معنا که مصریان باستان فقط به نیمی از مردان نیاز داشتند تا اهرام را از روی شن‌های خیس در مقایسه با شن‌های خشک بکشند.»
راضیه میرزاحیدری
