جادوی فال حافظ: پیامی مهم برای شنبه 15 اردیبهشت 1403
فال حافظ یکی از آیین‌های قدیمی و محبوب فرهنگ ایرانی است که تاکنون در میان مردم ایران و حتی در سایر کشورهای خاورمیانه بسیار محبوب است. ادبیات و شعر حافظ از جاهت‌های مختلفی ارزشمند است و هنوز هم برای مردم ایران مفهوم و ارزش دارد.
فال گرفتن از اشعار حافظ یا تفال، یکی از روش‌های پر کاربرد در فرهنگ ایرانی برای پیش‌بینی و تعبیر آینده است. افراد مختلف برای دریافت راهنمایی برای زندگی‌شان از شعرهای حافظ برای فال‌گیری استفاده می‌کنند.
در فال حافظ مربوط به روز 15 اردیبهشت ماه، شعرهای زیبا و پرمعنایی آمده است که در آن پیرایشها و اشاره‌های زیبایی به مفاهیم عمیق و درونی دارد. تفسیر و تعبیر این شعرها به صورت عرفانی و غزل روانه آینده و پیامدهایی که در آینده ممکن است رخ دهد، معنا و ارزش ویژه‌ای به این شعرها می‌بخشد.
همچنین، در انتهای نوشته تفسیری عرفانی و تعبیر غزل مختصری ارائه شده که به خواننده کمک می‌کند تا مفهوم شعرها و اشعار حافظ را بهتر درک کند. این موارد نشان از اهمیت و ارزش بالای شعر حافظ و فرهنگ فال‌گیری در ایران دارد.
همیشه در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است. در ادامه فال حافظ مخصوص روز 15 اردیبهشت ماه 1403 از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد.
فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد
آن جوان بخت که می‌زد رقم خیر و قبول
بنده پیر ندانم ز چه آزاد نکرد
کاغذین جامه به خوناب بشویم که فلک
رهنمونیم به پای علم داد نکرد
دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد
سایه تا بازگرفتی ز چمن مرغ سحر
آشیان در شکن طره شمشاد نکرد
شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار
زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد
کلک مشاطه صنعش نکشد نقش مراد
هر که اقرار بدین حسن خداداد نکرد
مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق
که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد
غزلیات عراقیست سرود حافظ
که شنید این ره دلسوز که فریاد نکرد
شرح لغت: وداع: به فتح اول بدرود /پیک صبا: قاصد باد بهاری، تشبیه صریح /مشاطه صنع: تشبیه صریح- آرایشگر /صنع به ضم اول و سکون دوم آفرینش /راه عراق: نغمه‌ی عراق.
تفسیر عرفانی:
یاد باد آنکه به هنگام سفری حرفی از ما نزد و به دل غم دیده‌ی ما شادی بخشید. مقصود او از این شعر این است که دل وارستگان پیوسته به واسطه‌ی دوری از معشوق آه و ناله سر می‌دهد تا شاید از بند غم و اندوه رهایی یابد و به دیدار محبوب که شادی بخش دل هاست نایل گردد.
تعبیر غزل:
دل در گرو عشق کسی داری. شما را بسیار آزرده است، ولی شما او را دوست می‌داری و هرگز نزد دیگران از او شکایت نمی‌کنی.
راضیه میرزاحیدری
