شگفتی‌های جالب درباره شکل صورت ما که احتمالا ناشی از فشار رحم مادر است!
تحقیقات جدید نشان داده است که فشار در رحم می‌تواند بر شکل و ظاهر صورت ما تأثیر گذاشته باشد. این تحقیق با استفاده از سلول‌های بنیادی جنینی بر رشد بافت‌های صورت و چهره ما تأکید دارد. تیم محققان بین‌المللی مشاهده کردند که فشار زیاد بر جنین‌ها باعث اختلال در رشد سلول‌ها می‌شود. آن‌ها با بررسی جنین‌های موش، قورباغه و انسان، متوجه شدند که فشار خارجی می‌تواند مسیرهای پیام‌رسانی سلولی را مختل کند. زمانی که جنین در دوره حیاتی رشد خود قرار می‌گیرد، ممکن است در معرض خطر ناهنجاری‌های جمجمه-صورت قرار بگیرد. ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی می‌تواند به ایجاد ناهنجاری‌ها منجر شود. این تحقیقات نشان می‌دهد که فشار و تغییرات مکانیکی می‌تواند به طور قابل توجهی بر رشد و تمایز سلول‌ها تأثیر بگذارد. به زودی بررسی بیشتر بر روی تأثیرات مکانیکی بر رشد جنین انجام خواهد شد.
نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که صورت ما ممکن است بر اثر فشار در رحم شکل گرفته باشد.
به گزارش ایسنا، سلول‌های بنیادی جنینی که نقش مهمی در تعیین ویژگی‌های صورت و چهره ما در طول رشد بازی می‌کنند، وقتی تحت فشار زیاد قرار می‌گیرند، رشد آن‌ها می‌تواند مختل شود.
اکنون یک تیم بین‌المللی از محققان نگاهی به رشد جنین‌های موش و قورباغه و همچنین جنین‌های انسان (خوشه‌هایی از سلول‌های جنینی توسعه‌یافته در آزمایشگاه) انداختند تا بهتر بفهمند که چگونه برخی از سلول‌ها به دیگران نحوه رشد و تمایز را می‌گویند.
آن‌ها متوجه شدند که وقتی افزایش فشار هیدرواستاتیک به صورت خارجی روی جنین اعمال می‌شود، مسیرهای مهم پیام‌رسانی سلولی در سلول‌های تاج عصبی مختل می‌شود.
یافته‌ها حاکی از آن است که رشد بافت می‌تواند در لحظات حیاتی رشد حیوان تحت تاثیر قرار گیرد و آن‌ها را در معرض خطر ناهنجاری‌های جمجمه-صورت قرار دهد.
تصور می‌شود که این ناهنجاری‌ها به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی از جمله تامین مواد مغذی ایجاد می‌شوند.
روبرتو مایور، نوروبیولوژیست کالج دانشگاهی لندن (UCL) می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد که ناهنجاری‌های صورت می‌تواند نه تنها تحت تأثیر ژنتیک، بلکه از نشانه‌های فیزیکی در رحم مانند فشار باشد.
در آنچه به عنوان القای جنینی (embryonic induction) شناخته می‌شود، سلول‌ها در طول مسیرهای بیولوژیکی مختلف توسط سیگنال‌های شیمیایی از سایر بافت‌های مجاور فرستاده می‌شوند. دانشمندان در مورد برخی و نه همه محرک‌هایی که تعیین می‌کنند سلول‌های بنیادی چگونه این نشانه‌ها را تفسیر می‌کنند، شناخت دارند.
به طور مشخص، این تجزیه و تحلیل، حفره‌ای پر از مایع به نام بلاستوکول (blastocoel) نزدیک به محل رشد تاج عصبی را بررسی کرد و مشخص شد که فشار روی بلاستوکول باعث کاهش فعالیت پروتئینی به نام Yap می‌شود که به نوبه خود گروهی از مولکول‌های سیگنال‌دهنده به نام Wnt را مختل می‌کند که مسئول نحوه رشد تاج عصبی هستند.
در حالی که این مطالعه علل افزایش فشار داخل رحم انسان را بررسی نکرد، یافته‌ها بینشی را در مورد تأثیرات مکانیکی روی جنین ارائه می‌دهند، جایی که بیشتر مطالعات تمایل دارند به جای آن بر تأثیر عوامل بیوشیمیایی تمرکز کنند.
مایور می‌گوید: وقتی یک ارگانیسم تغییر فشار را تجربه می‌کند، همه سلول‌ها از جمله جنین درون رحم مادر می‌توانند آن را حس کنند.
این تحقیق به دانشمندان گام مهمی در درک چگونگی شکل‌گیری انسان‌ها و سایر مهره‌داران می‌دهد تا مولکول‌ها و سیگنال‌های منفرد درگیر در مراحل اولیه رشد را ردیابی کنند.
در حالی که به طور واضح، فشار می‌تواند باعث کاهش کارایی سیگنال‌های تاج عصبی شود، باید دید که چگونه تغییرات خاص در محیط رحم ممکن است منجر به پیامد‌های خاص در یک جنین در حال رشد انسان شود.
مایور می‌گوید: کار ما نشان می‌دهد که جنین‌ها به فشار حساس هستند، اما نمی‌دانیم چقدر حساس هستند. به عنوان مثال آیا تغییر در فشار داخل رحم می‌تواند روی جنین تأثیر بگذارد؟
وی افزود: این امر مستلزم تحقیقات بیشتری برای درک این است که چگونه تغییرات درون بدن و همچنین فشار محیطی ممکن است بر رشد جنین انسان تأثیر بگذارد.
این پژوهش در مجله Nature Cell Biology منتشر شده است.
