رازهایی که در سکوت اتاق مخفی هستند
اتاق بی‌پژواک در آزمایشگاه‌های اورفیلد، یکی از ساکت‌ترین مکان‌های روی زمین است که باعث می‌شود بازدیدکنندگان انسانی نمونه صداهای بدن خود را شنیده و حتی می‌توانند به زحمت صدای پمپاژ خون در سر یا حرکت خون در رگ‌هایشان را تحمل کنند. این اتاق بی‌پژواک برای جلوگیری از انعکاس امواج صوتی از دیوارها طراحی شده و هر گونه پژواک صدا را خاموش می‌کند. بازدیدکنندگان می‌شنوند صدای ضربان قلب خود، صدای ریه‌ها و حتی صدای بسته شدن پلک‌هایشان را. شرکت‌ها محصولات خود را در این اتاق تست می‌کنند تا بفهمند چقدر سر و صدا تولید می‌کنند. اورفیلد به این اتاق عنوان داده که وقتی محیط ساکت باشد، گوش‌ها سازگار می‌شوند. می‌توان با یک تور گروهی یا خصوصی به این اتاق دسترسی داشت و با سکوت آشنا شد. این جلسات می‌تواند حتی به کمک به کسانی که در فضای سکوت فضا هستند، باعث سازگاری آنان شود.
به نظر می‌رسد این روزها همه به دنبال اندکی آرامش و سکوت هستند. اما حتی چنین خواسته معقولی هم می‌تواند از حد و اندازه فراتر رود! ساکت‌ترین مکان روی زمین، اتاقی بی‌پژواک در آزمایشگاه‌های اورفیلد در مینه‌سوتا ای آمریکاست؛ این اتاق آنقدر بی‌صدا است که بازدیدکنندگانی که تجربۀ حضور در آن را داشته‌اند، به سختی توانسته‌اند صداهای بدن خودشان را تحمل کنند.
فرادید نوشت، داخل اتاق، ساکت است، به قدری ساکت که صدای پس‌زمینه با دسی‌بل منفی اندازه‌گیری می‌شود، یعنی زیر آستانه شنوایی انسان است.
به گفته کیتی ویوِر از مجله نیویورک تایمز، بازدیدکنندگان در نبود هیچ سر و صدای پس‌زمینه‌ای، صدای پمپاژ خون در سر یا حرکت خون در رگ‌هایشان را شنیده‌اند. حتی می‌توانید در چنین اتاقی، صدای بسته شدن پلک‌هایتان را هنگام پلک زدن بشنوید.
استیون اورفیلد، موسس آزمایشگاه، سال ۲۰۱۲ گفت: «وقتی محیط ساکت باشد، گوش‌ها سازگار می‌شوند. هرقدر اتاق ساکت‌تر باشد، صداهای بیشتری می‌شنوید. صدای ضربان قلب خود را می‌شنوید، گاهی اوقات صدای ریه‌هایتان را می‌شنوید، حتی صدای غرغر شکمتان را با صدای بلند می‌شنوید. در اتاق بی‌پژواک، شما به صدا تبدیل می‌شوید.»
این محفظه «anechoic» یا بی‌پژواک نامیده می‌شود چون برای جلوگیری از انعکاس امواج صوتی از دیوارها طراحی شده و هر گونه پژواک صدا را خاموش می‌کند. این اتاق، جعبه‌ای با دیوارهای فولادی است که توسط فنرهایی درون یک جعبه بزرگتر با دیوارهای فولادی آویزان شده و داخل آزمایشگاه کاملی قرار گرفته که دارای دیوارهای بتنی با ضخامت یک فوت است. داخل اتاق، بازدیدکنندگان با قطعات فایبرگلاس قهوه‌ای سفت و سخت احاطه شده‌اند که صدا را از همه طرف حتی کف جذب می‌کنند، بنابراین بازدیدکنندگان روی یک شبکه معلق قرار می‌گیرند. خود ویوِر سه ساعت را در چنین فضایی گذرانده است.
البته این اتاق مختص بازدیدکنندگان ماجراجو نیست بلکه شرکت‌ها محصولات خود را در آن تست می‌کنند تا بفهمند این محصولات چقدر سر و صدا تولید می‌کنند. نمایشگرهای LED در اتاق قرار داده شده‌اند تا مطمئن شوند سر و صدا بیش از حد نیست. شرکت هارلی دیویدسون از این اتاق استفاده کرده تا موتورسیکلت‌های خود را ساکت‌تر کند و در عین حال صدای خاص آن‌ها را حفظ کند. ناسا نیز فضانوردانی را به اتاقی مشابه فرستاده تا به آن‌ها کمک کند با سکوت فضا سازگار شوند.
با این حال، برای من و شما، چنین اتاقی بسیار گیج‌کننده است. مردم بدون زمزمه آشنای زندگی روزمره، در این اتاق با احساس جهت‌گیری و حتی ایستادن مشکل پیدا می‌کنند. اورفیلد می‌گوید: «نحوه جهت‌گیری شما به کمک صداهایی انجام می‌شود که هنگام راه رفتن می‌شنوید. در اتاق بی‌پژواک، چنین نشانه‌هایی را ندارید. شما نشانه‌های ادراکی را که به شما اجازه تعادل و مانور می‌دهند، از دست می‌دهید. اگر بخواهید نیم ساعت آنجا بمانید، باید روی صندلی بنشینید.»
اگر مطالعه در مورد اتاق کافی نیست، می‌توانید با هزینه ۷۵ دلار آن را با چهار نفر دیگر به مدت یک ساعت تجربه کنید. اگر بازدیدکنندگان بخواهند درباره اتاق و آزمایشگاه‌های اورفیلد اطلاعات بیشتری کسب کنند، می‌توانند با پرداخت ۲۰۰ دلار یک تور گروهی یک ساعت و نیمه در این فضا داشته باشند. (این ساختمان که سال ۱۹۷۰ به عنوان یک استودیوی ضبط ساخته شد، یک تاریخچه غنی دارد و میزبان نوازندگان مشهوری از جمله باب دیلن و پرینس بوده است.)
تور گروهی شامل یک جلسه ۲۰ دقیقه‌ای در اتاق بی‌پژواک می‌شود. اگر این زمان کافی به نظر نمی‌رسد، با ۴۰۰ دلار می‌توانید یک ساعت را در یک جلسه خصوصی در اتاق بگذرانید و هماهنگ شدن با صداهای درون خودتان را به طور واقعی تجربه کنید.
طناز السادات حسینی فر
