چرا جزئیات ناگواری در شلوار جین وجود دارد؟
شلوار جین یک لباس آسانسوری است که از جامعه کارگران آمریکا آغاز شده و با نوآوری‌های کارگری توسط “جکوب دیویس” و “لِوى استرائوس” برندِی جهانی شکل گرفت. این لباس که از ابتدا به نام “لباس کار” شناخته می‌شد، به تبلیغات و بازاریابی استراتژی‌گذاری استرائوس می‌تواند به‌عنوان یک نمونه تجاری موفق در ارتباط با رسانه‌های دور و ارتباطی به وسیله برگزاری رویدادهای غیرقابل عورت مورد بررسی قرار گیرد. از یک طرف، مصرف‌کننده‌ها از طریق مدل‌های پذیرش، نحوه ظاهر شدن، ارزش نمایندگان و اپلیکیشن اجتماعی از اولویت‌های غیرفعال برای خرید این لباس استفاده می‌کنند. از سوی دیگر، استرائوس به تلاش برای دستیابی به اهدافی است که مانند سود و جوانب کلیدی کسب و کار مانند پالایشگری و ارتباطات مورد استقبال است.
چشمک نوشت: اوایل دهه ۶۰ لباس کار کارگران دوامى نداشت و زود پاره مى‌شد. روزى یکى از کارگران نزد خیاطى به نام «جکوب دیویس» رفت و از او درخواست کرد لباسى بدوزد که فشار کارى او را تحمل کند. از این رو دیویس به این فکر افتاد که به قسمت‌هایى که مستقیما فشار وارد مى‌شود، مانند انتهاى فاق و گوشه جیب‌ها، ریوت اضافه کند. با گذشت زمان و به شهرت رسیدن کارهایش با بازرگانى به نام «لِوى استرائوس» شریک شد و امتیاز آن‌ها را به نام خود و شریکش ثبت کرد.
راز دکمه های فلزی شلوار جین: دکمه‌هاى فلزی ریز به کار رفته در شلوار جین که معمولا اطراف جیب‌ها دوخته می‌شوند خیلى‌ها را گیج کرده است. آن‌ها در واقع تنها براى ظاهر نیستند و وجودشان دلیل خاصى دارد. این دکمه‌ها که «ریوت» نامیده می‌شوند نقش بسزایى در نگهداشتن اجزاى شلوار ایفا مى‌کنند و اکثرا جاهایى که احتمال پارگى حین حرکت از همه بیشتر است به کار می‌روند زیرا به محکم نگه داشتن پارچه کمک کرده و پایدارى آن را بالا مى‌برند.
بنا به گفته شرکت لى‌وایز: «از آن‌جا که پارچه لباس کار کارگران در اولین سرى شلوارها به کار مى‌رفت، لباس‌هایمان تا مدت‌ها به لباس فرم و یا لباس کار معروف بود. البته با رشد کیفیت اسمشان در سال ۱۹۶۰ به «جین» تغییر کرد اما تاریخ تولد اصلی شلوار جین برای ما سال ۱۸۷۳ زمانی بود که ریوت به لباس کار اضافه و مقاومت آن‌ها بالا رفت».
نکته جالب دیگر در مورد شلوار جین، جیب کوچک داخل جیب اصلی است که به آن «جیب ساعت» گفته می‌شود. این جیب نه تنها مخصوص آقایانی تعبیه شد که ساعت جیبی داشتند بلکه استفاده‌های دیگری نیز داشت. به گفته لِوی استرائوس: «اولین شلوارجین چهار جیب داشت. تنها یک جیب در عقب، دو جیب در جلو به اضافه یک جیب ساعت برای گذاشتن سکه، کبریت، بلیط و غیره». قدیمی‌ترین جیب ساعت موجود در آرشیو لی‌وایز مربوط به سال ۱۸۷۹ است.
راضیه میرزاحیدری
