سرّ جوانی ابدی: آیا کشف راز طولانی‌تر شدن عمر دعوتی به سوی زندگی بهتر است؟
به گزارش تجارت‌نیوز، جاودانگی یکی از آرزوهای دیرین بشر بوده است. یکی از قطعیات زندگی مرگ است. مرگ همیشه از راه می‌رسد و دروغ نمی‌گوید. انسان‌ها برای نمردن تلاش کرده و می‌کند. با پیشرفت علم پزشکی امکانات احیا به تکامل رسیده‌اند. اما آیا واقعا روزی از راه خواهد رسید که انسان بتواند مرگ را هم شکست دهد و به جاودانگی دست یابد؟ تحقیقات اخیر خبر از کشف ماده‌ای جاودانه می‌دهد این گزاره که حالا جاودانگی ممکن شده است توجه بسیاری به خود جلب کرد.
اما براستی عمر مناسب و مطلوب انسان چقدر است. در گفتمان عمومی ما طرح شده که عمر دست خداست. طوری که واقعا انسان توان پاسخ‌گویی به سوال مذکور را نداشته و ندارد. اگر شما بخواهید همین حالا انتخاب کنید که چقدر می‌خواهیئد عمر کنید، این عدد چقدر خواهد بود؟
سن مرگ در پنجاه هزار سال پیش
در گذشته‌ای بسیار دور، انسان‌ها بسیار جوان می‌مردند. از زمانی که نوع بشر توانست بهتر و بیشتر از منابع محیطی خود استفاده کند، این وضعیت بهتر و بهتر شد. امروزه انسان‌ها طولانی‌تر و سالم‌تر نسبت به گذشته زندگی می‌کنند. زیست و سلامت بدن خود را زیر نظر دارند و با ابزارهای علمی توان پی بردن به بیماری‌ها را دارند. اما این مراقبت‌ها پیوسته پزشکی نتایج منفی هم در بر دارد.
ما هزینه و انرژی بسیاری صرف درمان خود می‌کنیم. اغلب انسان‌ها امروزه روی تخت بیمارستان جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کنند. مسئله غم‌انگیز شاید همین باشد که باید منتظر دیدن همین صحنه برای عزیزان‌مان هم باشیم. مگر اینکه بتوانیم مردن را درمان کنیم. اصلا آیا چنین چیزی ممکن است؟ اصل جاودانه و وحدت‌بخش هستی همین چرخه و مرگ زندگی‌ست. شاید زدن این حرف برای افراد کمی هیجان‌انگیز باشد اما این در ذات جهان است. چرخه‌ای که متوقف نمی‌شود.
بنابراین بیاید به یک سلسله فرضیات بپردازیم. وقتی که انسان دست در ظرف تخیلات پوچش ببرد و تصور کند که شاید یک روز توانست کاری کند که فرشته مرگ کاری به کاری نداشته باشد. این حرف اساسا علمی نیست. غیرواقعی و غیر مستند است. پس در آن صورت جهان چگونه خواهد بود.
موثرترین راه برای درمان بیماری، پیشگیری است.
اگر بتوان به ساز و کاری رسید که اندام و سیستم‌های بدن انسان ماماند یک ساعت منظم و بدون وقفه به کار خود ادامه دهند چطور. اگر شما یک میلیون نفر را مجاب به ترک سیگار کنید، بسیار بهتر است از اینکه هنگام شیمی‌درمانی کنار آنها بایستید. اگرچه پیشرفت علم پزشکی به حدی رسیده که انسان‌ها می‌توانند سخت‌ترین بیماری‌ها را شکست دهند. روز به روز افرادی که توانسته‌اند بر انواع سرطان غلبه کنند بیشتر و بیشتر می‌شود. اما چه بهتر که زمینه بروز این دست از عوارض را برچید.
به طور کلی پیری حاصل فیزیک است نه زیست‌شناسی. یک ماشین در اثر گذر زمان و استهلاک فرسوده می‌شود. بدن‌های ما با میلیارد میلیارد فرایند فیزیکی کوچک درون سلول‌هایمان به سمت پیری حرکت می‌کند. البته که بدن ما مکانیزم‌های مختلفی برای تعمیر فرسودگی‌ها در بدن دارد ولی با گذشت زمان تیغ تیز این ابزار اصلاح‌کننده یا دست توانای این تعمیرکار اثرگذاری خود را از دست می‌دهد. بنابراین پوست‌مان چروک می‌شود. استخوان‌هایمان پوک می‌شود و سیستم ایمنی بدن‌مان ضعیف می‌شود. شاید در پیری ما حافظه خود را از دستن بدهیم و کنترل بر حواسمان کاهش یابد.
در نتیجه، چیزی به نام مرگ در پیری وجود ندارد. به راستی یکی از قطعات ما از کار می‌افتد و مرگ به سراغ‌مان می‌آید. در هنگام پیری یک فرد آسیب‌پذیرتر است و همین باعث بروز بیماری یا بیماری‌های مختلفی می‌شود.
تحقیقات طول عمر به پیشرفت‌های بی‌سابقه‌ای رسیده است
برای اولین بار ما به مکانیزم‌های پیر شدن آگاه شده‌ایم، در حال شناختن آنها هستیم و به مرور زمان توان دست‌کاری کردن آنها را به‌دست خواهیم آورد. پیری و مرگ در پیری دیگر یک معمای چند هزارساله نیست. عوامل و دلایل آن قابل تشخیص است. به عنوان مثال بعد از مرگ می‌توان با انجام آزمایش‌های متخلف علت مرگ یک فرد را روشن کرد. شاید در آینده بتوان ممنشا بروز بیماری‌ها را بیشتر از قبل کنترل کرد و طول عمر اسنان‌ها را بیشتر کرد.
آیا پیر نشدن ایده خوبی است؟
حالا بیایید روزی را فرض کنیم که انسان توانست راهی را پیدا کند که مانع فرایند فیزیکی و مستهلک شدن پیری شود. آیا اصلا پیر نشدن ایده خوبی‌ست؟
واقعیت این است که پایان بخشیدن به پیری یا افزایش طول بسیاری از مردم را معذب می‌کند. این چرخه طبیعی زیست انسان است. نمی‌توان جلوی برخی از مسائل را گرفت. تمام کاری که از ما برمی‌آید این است که مرگ را به تعویق بیاندازیم. مرگ یک قطعیت است. دستورالعملی برای کل انسان‌های تمام تاریخ. از طرفی پیر شدن می‌تواند معنای خوبی داشته باشد. به آن حتی سال‌های طلایی زیست هم گفته می‌شود. دورانی که درخت انسان خوب ریشه دوانده و سایه وسیعی دارد و به ثمر رسیده است.
اما تحقیقات در این جهت هستند که مثلا طول انسان را به 120 سال برسانند. ممکن است انسان موفق شود که پیری بیولوژیکی را متوقف کند و به شکل آرمانی بتواند بر تمام بیماری‌های غلبه کند. هیچکس نمی‌تواند تشخیص دهد که بعد از آن زیست انسان دستخوش چه تغییرات و دگرگونی‌های خواهد شد.
تمام کاری که پزشکان انجام می‌دهند این است که انسان در زیست خود کمتر از بیماری‌ها و عارضه‌هایی که برای وی پدیدار می‌گردد، کمتر رنج بکشد. تلاش برای افزایش طول عمر یا مقابله با پیری امری غیرطبیعی نیست. شاید روش‌های بهتری برای مبارزه با سرطان نسبت به شیمی‌درمانی پیدا شوند و در نهایت به افزایش عمر انسان منجر شود. ممکن است این مسئله را به گونه‌ای دیگر تخیل یا تصور کرده باشید. اما واقعیت با تصورات شما اندکی تفاوت دارد. در واقع ما امروز در تخیلی هستیم که در گذشته‌ای دور از ذهن انسان‌ها می‌گذشت.
با این حال شما لازم نیست در مورد آینده بیشتر از گذشتگان فکر کنید. شما باید همانقدر که آنها امروز ما را از نظر خود گذرانده‌اند، به انسان‌هایی فکر کنید که شاید 100 سال، 200 سال یا حتی بیشتر هم زیست می‌کنند. اما در حال حاضر چنین چیزی زیاد انسان‌ها را مشتاق نمی‌کند که خود را بر فرض مثال 150 ساله ببینند. آنها پیر شدن را دوست دارند اما پیر بودن حوصله‌شان را شاید سر ببرد. شما چطور، شما دوست دارید که چقدر زندگی کنید،،،
اخبار حوزه استارتاپ و فناوری اطلاعات را در صفحه استارتاپ تجارت‌نیوز بخوانید.
