تحقیقات جدید: آیا خلبانان واقعا بشقاب‌پرنده‌ها را مشاهده می‌کنند؟
مقاله‌ای که اخیراً منتشر شده است، به بررسی تاثیر ماهواره‌های Starlink بر آسمان شب پرداخته است. این مقاله نشان می‌دهد که ماهواره‌های Starlink می‌توانند تابش نور بسیار قوی ایجاد کنند، به طوری که برای خلبانان هواپیماهای غیرنظامی مانند بشقاب پرنده ممکن است به نظر برسند.
هدف اصلی این مطالعه، به دست آوردن توصیه‌هایی برای شرکت‌های تولید کننده ماهواره در مورد چگونگی کاهش بازتاب نور آنها بوده است. دانشمندان به بررسی وضعیتی پرداختند که خورشید از کنار به ماهواره‌ها می‌تابد و تابش خیره کننده‌ای ایجاد می‌کند. تحقیقات نشان داده است که نور Starlink می‌تواند بین قدر -۴ و -۵ در نوسان باشد، که برای برخی خلبانان قابل مشاهده و گمراه‌کننده است.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که رویکردهای کاهش روشنایی ماهواره‌ها باید مورد بازبینی قرار گیرد و شاید لازم باشد طراحی آنها به گونه‌ای تغییر کند که نور خورشید به فضا منعکس شود. در هر صورت، تحقیقات بیشتری برای کاهش انحراف نور و پیشگیری از ایجاد اشتباهات بر روی زمین انجام شود.
خبر آنلاین نوشت: یک مقاله علمی به تازگی منتشر شده نشان می‌دهد که علیرغم تلاش‌های SpaceX، ماهواره‌های Starlink می‌توانند تابش خیره‌کننده بسیار قوی ایجاد کنند؛ برخی از آنها آنقدر قدرتمند هستند که ممکن است برای خلبانان هواپیماهای غیرنظامی مانند بشقاب پرنده به نظر برسند.
دانشمندان به بررسی تاثیر ماهواره‌های Starlink بر آسمان شب ادامه می‌دهند؛ مقاله‌ای که اخیراً منتشر شده است، نشان می‌دهد که علیرغم تمام تلاش‌ها برای کاهش انعکاس نور آنها، در برخی شرایط می‌توانند تابش بسیار قوی ایجاد کنند. نویسنده این مقاله محقق آنتونی مالاما است که مسائل آلودگی نوری را مطالعه می‌کند.
هدف اصلی مطالعه جدید به دست آوردن توصیه‌هایی برای شرکت‌های تولید کننده ماهواره در مورد چگونگی کاهش بازتاب آنها بود. برای این منظور، Starlink هم بلافاصله پس از ورود به مدار، یعنی در ارتفاع ۳۰۰ کیلومتری و هم در مرحله اصلی عملیات، زمانی که آنها ۵۰۰ کیلومتر از زمین فاصله داشتند، مورد بررسی قرار گرفت.
این مطالعه وضعیتی را توصیف می‌کند که خورشید از کنار به ماهواره‌ها می‌تابد، به عنوان مثال، بلافاصله پس از غروب خورشید، یا قبل از طلوع خورشید؛ چنین تابش خیره کننده‌ای تقریباً از سطح نامرئی است، اما خلبانان هواپیما اغلب آنها را می‌بینند و گمراه می‌شوند.
واقعیت این است که در طول چنین شراره‌هایی، روشنایی Starlink می‌تواند بین قدر -۴ و -۵ در نوسان باشد. برای مقایسه، زهره تقریباً همین مقدار را دارد. تنها تفاوت این است که این نورهای غیرمعمول در مکانی کاملاً غیرمنتظره ظاهر می‌شوند و جای تعجب نیست که گهگاه حتی خلبانان با تجربه خطوط هوایی غیرنظامی آنها را با بشقاب پرنده اشتباه می‌گیرند. در سال ۲۰۲۲، ۵ مورد از این اتفاق در جهان ثبت شده است. چندین مورد دیگر نیز در طول ۲۰۲۳-۲۰۲۴ رخ داد. تحقیقات ذکر شده در مقاله ثابت می‌کند که همه این موارد زمانی است که Starlink به تازگی به مدار پرتاب شده است.
ملاما می گوید که تحقیقات او به نتایج بسیار جالبی منجر می شود. به گفته وی، اکنون یکی از رویکردهای کاهش روشنایی ماهواره‌هایی که روز به روز بیشتر در مدار قرار می‌گیرند، تغییر طراحی آنها به گونه‌ای است که نور خورشید را نه به سمت پایین، بلکه به فضا منعکس می‌کنند. با این حال، همانطور که تجربه ثابت کرده است، این رویکرد همیشه جوابگو نیست و باید چیز دیگری را امتحان کرد.
طناز السادات حسینی فر
