آیا آغوش گرفتن نوزاد موضوع خوبی است یا نه؟
تحقیقات نشان می‌دهد که زیاد در آغوش گرفتن نوزادان می‌تواند به سلامت آن‌ها کمک کند. برخی از افراد ممکن است باور داشته باشند که زیاد بغل کردن نوزاد باعث بغلی شدن و رفتاری نامناسب آن می‌شود، اما تحقیقات نشان داده است که بالا بردن نوزاد در آغوش، ویژگی‌های فیزیولوژیکی او را جهت بهبود ارتقا می‌دهد. مطالعات نشان داده‌اند که تماس پوست به پوست مادر و نوزاد منجر به بهبود عملکرد شناختی، الگوی خواب و کنترل شناختی نوزاد می‌شود. این موضوع با استفاده از مدل مراقبت کانگورویی تحقیق شده و نتایج نشان می‌دهد که مراقبت آغوشی به کاهش اضطراب مادر و بهبود رشد شناختی و عملکردهای اجرایی کودک منجر می‌شود. بنابراین، زیاد در آغوش گرفتن نوزادان می‌تواند به رشد و توسعه سلامتی آن‌ها کمک کند و برای والدین توصیه می‌شود که این روش را در مراقبت از فرزندان خود در نظر بگیرند.
تسنیم نوشت: نتایج تحقیقات نشان می‌دهد نوزادانی که بیشتر در آغوش گرفته می‌شوند از سلامت بیشتری برخوردار می‌شوند!
بسیاری از پدر و مادرها این جمله را از اطرافیان خود شنیده‌اند که اگر کودک خود را زیاد در آغوش بگیرند به اصطلاح «بغلی» می‌شود اما یافته‌های علمی نکات جدیدی را درباره این مسئله آشکار می‌کند.
اکثر پدر و مادرها این جمله را از اطرافیان شنیده‌اند که اگر نوزاد را زیاد در آغوش بگیرند، به این وضعیت عادت می‌کند یا به اصطلاح «بغلی» می‌شود و همین باور باعث می‌شود که برخی اوقات والدین از در آغوش گرفتن دائمی فرزند خود اجتناب کنند.
با وجود این نتایج تحقیقات نشان می‌دهد نوزادانی که بیشتر در آغوش گرفته می‌شوند از سلامت بیشتری برخوردار می‌شوند!
یک پژوهش که نتایج آن در مجله Biological psychiatry منتشر شده نشان می‌دهد که تماس مادر و نوزاد برخی از سیستم‌های فیزیولوژیکی نوزادان از جمله واکنش‌پذیری به استرس، عملکرد و الگوی خواب او را ارتقا می‌بخشد.
نتایج این مطالعه نشان داده که تماس پوست با پوست مادر و نوزاد با افزایش تکامل قشر مغز و بهبود کنترل شناختی و رفتاری در ارتباط است.
پژوهشگران برای انجام این تحقیق، از مدل «مراقبت کانگورویی» استفاده کردند؛ در این مدل که به “مراقبت آغوشی” نیز معروف است، نوزاد روی سینه مادر قرار می‌گیرد و تماس پوست با پوست بین مادر و نوزاد برقرار می‌شود.
در این مطالعه، نوزادان به دو دسته تقسیم شدند؛ دسته‌ای 73 نوزاد نارس بودند که تماس پوست به پوست مادر ـ نوزاد را به مدت 14 روز متوالی دریافت کردند و در مقابل به 73 نوزاد نیز مراقبت‌های استاندارد انکوباتور ارائه شد.
این پژوهش به مدت 10 سال ادامه یافت و کودکان مورد مطالعه در دهه اول زندگی خود تحت نظر پژوهشگران قرار گرفتند و چندین معیار فیزیولوژیکی، شناختی، سلامت روانی و روابط مادر و کودک در آن‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که مراقبت آغوشی یا همان کانگورویی، علاوه بر باعث کاهش اضطراب مادر باعث افزایش رشد شناختی و عملکردهای اجرایی کودک می‌شود!
همچنین کودکانی که مراقبت آغوشی دریافت می‌کردند تا سن 10 سالگی، استرس کمتر، الگوی خواب منظم‌تر و کنترل شناختی بهتری را نشان دادند. منظور از کنترل شناختی، توانایی نادیده گرفتن افکار و اعمال نامربوط برای تمرکز روی اهداف و اعمال مربوط است.
راضیه میرزاحیدری
