مادری که در آغوشش، علم و برکت پنهان شده است: تأثیرات علمی آغوش گرفتن از نوزاد بر سلامت جسم و روح
در این مقاله به بررسی اهمیت آغوش گرفتن نوزادان و تاثیرات آن بر سلامت جسمی و روحی آنان پرداخته شده است. اغلب والدین بر این باورند که زیاد آغوش گرفتن نوزاد باعث ایجاد وابستگی به بغل می‌شود و این باور باعث می‌شود که برخی از والدین از این کار اجتناب کنند. اما تحقیقات نشان می‌دهد که نوزادانی که بیشتر در آغوش گرفته می‌شوند، از سلامتی بهتری برخوردارند.
یک مطالعه که در مجله Biological psychiatry منتشر شد، نشان داد که تماس پوست به پوست بین مادر و نوزاد، واکنش‌های فیزیولوژیکی نوزاد را بهبود می‌بخشد و به تعادل روحی و عاطفی آنها کمک می‌کند. این مطالعه نشان داد که مراقبت آغوشی باعث کاهش اضطراب مادر و افزایش رشد شناختی و عملکردهای اجرایی کودک می‌شود.
بنابراین، اگر والدین بخواهند از سلامت جسمی و روحی نوزاد خود مراقبت کنند، باید بیشتر او را در آغوش بگیرند و این ارتباط نزدیک و مؤثر بین والدین و کودک را تقویت کنند. این اقدام نه تنها به نوزاد کمک می‌کند تا بهبود یابد بلکه بر ارتقای روحی و عاطفی والدین نیز تأثیرگذار است.
آیا می‌دانید که در آغوش گرفتن نوزاد نه تنها ضرری ندارد، بلکه فواید شگفت‌انگیزی برای سلامتی جسمی و روحی او دارد؟ در این مقاله، به شما خواهیم گفت که چرا و چگونه باید نوزاد خود را در آغوش بگیرید.
تسنیم نوشت: بسیاری از پدر و مادرها این جمله را از اطرافیان خود شنیده‌اند که اگر کودک خود را زیاد در آغوش بگیرند به اصطلاح «بغلی» می‌شود اما یافته‌های علمی نکات جدیدی را درباره این مسئله آشکار می‌کند.
اکثر پدر و مادرها این جمله را از اطرافیان شنیده‌اند که اگر نوزاد را زیاد در آغوش بگیرند، به این وضعیت عادت می‌کند یا به اصطلاح «بغلی» می‌شود و همین باور باعث می‌شود که برخی اوقات والدین از در آغوش گرفتن دائمی فرزند خود اجتناب کنند.
با وجود این نتایج تحقیقات نشان می‌دهد نوزادانی که بیشتر در آغوش گرفته می‌شوند از سلامت بیشتری برخوردار می‌شوند!
یک پژوهش که نتایج آن در مجله Biological psychiatry منتشر شده نشان می‌دهد که تماس مادر و نوزاد برخی از سیستم‌های فیزیولوژیکی نوزادان از جمله واکنش‌پذیری به استرس، عملکرد و الگوی خواب او را ارتقا می‌بخشد.
نتایج این مطالعه نشان داده که تماس پوست با پوست مادر و نوزاد با افزایش تکامل قشر مغز و بهبود کنترل شناختی و رفتاری در ارتباط است.
پژوهشگران برای انجام این تحقیق، از مدل «مراقبت کانگورویی» استفاده کردند؛ در این مدل که به “مراقبت آغوشی” نیز معروف است، نوزاد روی سینه مادر قرار می‌گیرد و تماس پوست با پوست بین مادر و نوزاد برقرار می‌شود.
در این مطالعه، نوزادان به دو دسته تقسیم شدند؛ دسته‌ای ۷۳ نوزاد نارس بودند که تماس پوست به پوست مادر ـ نوزاد را به مدت ۱۴ روز متوالی دریافت کردند و در مقابل به ۷۳ نوزاد نیز مراقبت‌های استاندارد انکوباتور ارائه شد.
این پژوهش به مدت ۱۰ سال ادامه یافت و کودکان مورد مطالعه در دهه اول زندگی خود تحت نظر پژوهشگران قرار گرفتند و چندین معیار فیزیولوژیکی، شناختی، سلامت روانی و روابط مادر و کودک در آنها مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که مراقبت آغوشی یا همان کانگورویی، علاوه بر باعث کاهش اضطراب مادر باعث افزایش رشد شناختی و عملکردهای اجرایی کودک می‌شود!
همچنین کودکانی که مراقبت آغوشی دریافت می‌کردند تا سن ۱۰ سالگی، استرس کمتر، الگوی خواب منظم‌تر و کنترل شناختی بهتری را نشان دادند. منظور از کنترل شناختی، توانایی نادیده گرفتن افکار و اعمال نامربوط برای تمرکز روی اهداف و اعمال مربوط است.
طناز السادات حسینی فر
