رازآلودترین مجسمه جهان؛ بت 12 هزارساله با رموز پنهان
بت شیگیر یکی از قدیمیترین مجسمههای چوبی جهان است که در سال ۱۸۹۴ در کشف شد. این مجسمه که حدود ۱۲ هزار سال پیش از تنه درخت کاج اروپایی تراشیده شده، قدمتش را بیش از دو برابر اهرام مصر میکند. این مجسمه به ارتفاع بیش از 5 متر واقعیتی نمایان و پرچمتر این کار زیباست. در آنجا چندین چهره انسانی با نقوش هندسی، زیگزاگ و صورتهای انسان حک شده است. برخی از نشانههای آن شبیه به نشانههای موجود در گوبکلی تپه ترکیه است که نشانگر شروع یک جریان هنری جدید است. این اثر چوبی هنوز رازهای بسیاری برای محققان دارد؛ از جمله اینکه آیا از آن به عنوان یک اهرم استفاده میشد یا نه، و نقش چهرههای حکاکیشده در توالی میتواند نشاندهنده اساطیر یا خدایان مختلف باشد. این مجسمه یک میراث حیرتآور از هنر باستانی است که هنوز هم برای محققان موضوع تحقیق و کاوش است.
فرادید نوشت: چندین چهرۀ انسانی بر روی این پیکرۀ بلند از جنس چوب کاج اروپایی حک شدهاند که در نگاه اول قابل تشخیص نیستند. این مجسمه بیشا زدو برابر اهرام مصر قدمت دارد و یکی ازرازآمیزترین یافتههای باستانشناسی در دنیا به حساب میآید.
نام این مجسمه شیگیر آیدل یا «بت شیگیر» است و قدیمیترین مجسمه چوبی شناخته شده جهان به حساب میآید. این مجسمه در پایین لجنزاری در کوههای اورال روسیه در سال ۱۸۹۴ پیدا شد.
این مجسمه بلند در حدود ۱۲ هزار سال پیش از تنه درخت کاج اروپایی (لاریکس) تراشیده شده و بنابراین قدمت آن را بیش از دو برابر اهرام مصر است.
این مجسمۀ کندهکاری شده در زمان ساخته شدنش بیش از 5 متر ارتفاع داشته است. بت شیگیر یک پیکر انسانی را به تصویر میکشد و مجموعهای از نقوش هندسی از جمله زیگزاگ و همچنین صورت و دستهای انسان روی آن حک شده است.
محققان موفق شدهاند چندین چهرۀ انسانی را در نقاط مختلف مجسمه و در میان طرحها و خطهای آن پیدا کنند
به گفته مجله سایِنس، بسیاری از نشانههای روی این مجسمه شبیه نشانههایی هستند که در گوبکلی تپه، یک مکان باستانشناسی نوسنگی در ترکیه، در ویرانههای سنگی یافت شدهاند (مثل نشانهای از یک نوع گرایش هنری که با پایان آخرین عصر یخبندان آغاز شده است). با این حال، هدف ساخت این اثر چوبی همچنان یک راز باقی مانده و برخی محققان حدس میزنند ممکن است طی مراسم باستانی از آن استفاده کرده باشند.
دربارۀ چهرههای حکاکیشده در نقاط مختلف مجسمه نیز محققان حدس میزنند که اینها شاید نشانههایی از خدایان یا اساطیر مختلف آن مردمان باستانی بوده باشند که قرارگیری عمودیشان میتواند نمایانگر یک سلسله مراتب یا توالی باشد.
راضیه میرزاحیدری