معجزه‌ی نجات از آسمان: حمله‌ی جنگنده به بمب هسته‌ای
XF-90 یک جنگنده برجسته ای بود که در دهه 1940 میلادی توسط نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ساخته شده بود. این جنگنده برای حمایت از بمب افکن‌ها در حمله به خاک شوروی طراحی شده بود. XF-90 با بدنه‌ای مستحکم از آلومینیوم 75T و تجهیزاتی منحصر به فرد مانند بال سوزنی و دماغه سوزنی قدرتمند بود که با وزن تقریبی 9 تن، مقایسه‌ای معقول با جت مدرن F-16 می‌بود.
جالب است بدانید که جنگنده XF-90 همچنین توانایی تحمل 12 برابر شتاب گرانش را داشت. در 1952 این جنگنده به آزمون‌های هسته‌ای تحت عنوان عملیات Buster-Jangle در منطقه 1 نوادا مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، پس از انفجار یک بمب هسته‌ای 19 کیلوتنی در نزدیکی XF-90، این هواپیما تخریب شد و در نهایت به عنوان یک عنصر آموزشی در موزه نیروی هوایی ایالات متحده در دیتون، اوهایو نگهداری شد.
در کل، XF-90 یکی از جنگنده‌های برجسته تاریخ نظامی بود که با مقاومت شگفت‌انگیز خود در برابر انفجار هسته‌ای به یک افسانه تبدیل شد.
تا به حال داستانی درباره یک جنگنده شنیده‌اید که از بمب اتم جان سالم به در برده باشد؟ در این مقاله، به سراغ افسانه‌ای ناگفته از جنگ جهانی دوم می‌رویم و راز مقاومت شگفت‌انگیز این جنگنده را بررسی می‌کنیم.
خبر آنلاین نوشت: جنگنده xf-۹۰ که در اواخر دهه ۱۹۴۰ (۱۳۳۰) برای پشتیبانی بمب‌افکن‌ها در هجوم به خاک شوروی ساخته شده بود، در صنعت نظامی تاریخ‌ساز شد؛ زیرا حتی یک انفجار هسته‌ای هم برای زمین زدن آن کافی نبود!
در سال ۱۹۴۵ (۱۳۲۴) و پس از پایان جنگ جهانی دوم، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به هواپیمای جت پشتیبانی برای همراهی بمب افکن‌ها در خاک شوروی نیاز پیدا کرد. «کلی جانسون» طراح ارشد لاکهیدز این وظیفه سخت را بر عهده گرفت.
F-۸۰ Shooting Star، اولین جت عملیاتی نیروی هوایی، به دلیل پیکربندی بال مستقیمی که داشت، در عملکرد پرسرعت به مشکل خورده بود و جانسون در صدد برآمد تا به این مشکل غلبه کند.
حاصل این تلاش آن شد که XF-۹۰ به دماغه سوزنی، بال‌های ۳۵ درجه و ساختاری مستحکم از آلیاژ آلومینیوم ۷۵T با استحکام بالا مجهز شود. XF-90 با این ویژگی‌ها می‌توانست تا ۱۲ برابر شتاب گرانش را تحمل کند.
این تغییرات باعث شد تا XF-۹۰ به سختی تیرآهن شود و با وزن ۹ تن، با جت مدرن F-۱۶ قابل مقایسه باشد. این جنگنده به مخازن سوخت برای برد طولانی ۳۷۰۰ کیلومتر، یک صندلی پرتابی (اجکت) و برآافزایی برای افزایش نیروی برآ و به حداقل رساندن پسا (مقاومت هوا) مجهز شود.
دو نمونه اولیه XF-۹۰ و XF-۹۰A با استانداردهای حال حاضر طراحی شد. با این حال، قدرت XF-۹۰A به عملکرد آن در هوا محدود نمی‌شد.
در ۱۵ آوریل ۱۹۵۲ جنگنده XF-۹۰A هدف آزمایش‌های هسته‌ای قرار گرفت؛ این آزمایش‌ها زمانی آغاز شد که یک فروند بمب‌افکن B-۵۰ ، بمب هسته‌ای یک کیلوتنی مارک ۴ را در فاصله ۸۰۰ متری جنگنده پارک‌شده پرتاب کرد.
جت ترک‌هایی خورد، اما کلیت آن سالم ماند و پس از ۱۰۶ ساعت تعمیر، دوباره پرواز کرد. سرانجام موعد تست هسته‌ای دوم فرا رسید و در اول ماه مه، بمبی ۱۹ کیلوتنی، XF-۹۰ را متلاشی کرد و انفجار، دم و بال‌های هواپیما را جدا کرد.
هواپیما سپس به عنوان بخشی از تمرین آموزشی به منطقه ۱۱ نوادا منتقل شد. در سال ۲۰۰۱، لاشه پرتودهی شده با دقت جدا شد و پس از آلودگی‌زدایی به موزه نیروی هوایی ایالات متحده در دیتون، اوهایو منتقل شد.
طناز السادات حسینی فر
