آیا این علائم را تجربه می‌کنید؟ اگر بله، شما ممکن است دچار اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) باشید.
اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی یک اختلال رفتاری است که ممکن است در بزرگسالان نیز وجود داشته باشد. این اختلال بر اثر کوتاه‌مدت بودن توجه، بی قراری، تندروی، نوسانات خلقی، عدم توانایی در تمرکز و ارتباط مناسب با دیگران بروز می‌کند. می‌توان با توجه به این علایم این اختلال را شناسایی کرد. از طرفی، بررسی‌ها حاکی از آن است که بسیاری از بزرگسالان که این اختلال را دارند، از وجود آن آگاه نیستند.
سازمان بهداشت جهانی فهرستی از علایم ابتلا به ADHD در بزرگسالان را منتشر کرده است. این فهرست شامل بی‌دقتی، بیقراری، نوسانات خلقی، عدم توانایی در تمرکز و اولویت‌بندی کارها، و مشکل در ارتباط و گفتگو با دیگران است. اگرچه در گذشته این اختلال در کودکی به‌عنوان سندرم کودک شیطان شناخته می‌شد، اما اکنون به عنوان یک اختلال رفتاری جدی مورد توجه قرار می‌گیرد. درمان این اختلال در کودکی می‌تواند از بروز آن در بزرگسالی جلوگیری کرده و زندگی بهتری برای فرد فراهم کند.
خبرآنلاین نوشت: سازمان بهداشت جهانی فهرستی از علایم وجود اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی در بزرگسالان ارائه داده است.
بیشتر علایم اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) واضح است و این مشکل را می‌توان با کمک این علایم در فرد مبتلا تشخیص داد. اما بررسی‌ها نشان داده تقریبا ۲۰درصد از بزرگسالان نمی‌دانند که به این اختلال مبتلا هستند. سازمان بهداشت جهانی، فهرستی از علایم ابتلا به این اختلال در بزرگسالان در اختیار مردم گذاشته است.
در گذشته کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی را به‌اشتباه دارای سندرم کودک شیطان می‌دانستند. اما محققان با بررسی‌های بیشتر این اختلال را بهتر شناختند و به این نتیجه رسیدند، چنانچه این اختلال در کودکی درمان نشود، احتمال اینکه در بزرگسالیِ فرد، همراه او باشد بسیار زیاد است.
فهرست علایم اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی در بزرگسالان بنابر نظر محققان سازمان بهداشت جهانی عبارت‌اند از:
بی‌دقتی و فقدان توجه به جزئیات
افراد مبتلا به ADHD به‌دلیل اینکه سطح دوپامین بسیار کمی دارند، انجام دادن سریع کارها و با دقت کافی، برایشان سخت است.
بیقراری و تندخویی
این افراد تندخو هم هستند. البته بیقراری آنها با نوشیدن مقدار زیادی کافئین در روز یا داشتن اختلال اضطراب بیشتر هم می‌شود.
نوسانات خلقی و زودرنجی
افراد مبتلا به ADHD نمی‌توانند به‌راحتی احساسات خود را کنترل کنند و به همین دلیل دچار نوسانات خلقی می‌شوند و درضمن آنها بسیار زودرنج هستند.
عدم توانایی در تمرکز یا اولویت‌بندی کارها
افراد مبتلا به ADHD خیلی باید تلاش کنند تا روی کاری متمرکز شوند. آنها معمولا آنقدر حواس‌شان پراکنده است که زمان را از دست می‌دهند و حتی متوجه نمی‌شوند روی هر کاری چقدر وقت صرف کرده‌اند. درضمن آنها همیشه پیش از اینکه کاری را تمام کنند، سراغ کارهای جدید می‌روند و قبلی‌ها را نیمه‌کاره می‌گذارند.
مشکل داشتن در ارتباط و گفتگو با دیگران
افراد مبتلا به ADHD به‌دلیل حواس‌پرتی‌شان نمی‌توانند ارتباط کلامی و گفتگوی مناسب با دیگران داشته باشند. آنها دایما یا یادشان می‌رود که موضوع گفتگو چه بوده است یا مرتب میان کلام دیگران پریده و حرفی غیر از موضوع مورد صحبت می‌زنند. تعامل با این افراد سخت است.
راضیه میرزاحیدری
