تلاش و تلاش متحد: چگونه راهبری و کار تیمی در ارتفاع بالا می‌تواند آموزنده باشد
صعود به قله کوه‌ها نه تنها یک ماجراجویی جسمانی است، بلکه می‌تواند به ما در زندگی روزمره نیز در یادگیری مفاهیم مهمی مانند رهبری و همتوانی کمک کند. در این سفرهای اکتشافی، چند مورد اصلی به ما آموزش می‌دهند:
یافتن هدف مشترک یک گروه اهمیت بسیاری دارد. هماهنگی تیم و از بین بردن خواسته‌های فردی، می‌تواند باعث موفقیت گروه شود.
ارتباط موثر و اعتماد، دو مولفه مهم در رهبری هستند. مشارکت همه افراد و تقدیر از دیدگاه‌ها و تجربیات مختلف می‌تواند تیم را قدرتمندتر کند.
قبول شکست‌ها و یادگیری از آن‌ها نیز از اصول اساسی در این سفرهاست. انعطاف پذیری و پشتکار کمک می‌کند تا از تلاش‌های ناموفق یادگیری کرده و ادامه دهیم.
به خرد و تجربه افراد محلی اعتماد کردن و از تجارب‌شان یادگیری کردن، نشان از ارزش قائل شدن به دانش و تجربه می‌باشد.
به طور کلی، این سفرها به ما در یادگیری مفاهیم مهمی مانند همدلی، اعتماد، انعطاف پذیری و رهبری کمک می‌کنند. این اصول نه تنها در سفرهای کوهستانی بلکه در زندگی روزمره نیز قابل اجرا هستند و می‌تواند ما را به رهبران و افراد بهتر تبدیل کند.
فرارو- بالا رفتن از یک کوه نه تنها یک سفر استقامت جسمانی بلکه راهی برای رشد عمیق شخصی و جمعی است. چه در مرتفع‌ترین قله‌های جهان و چه با انجام یک سفر چند روزه این سفر اکتشافی می‌تواند چیز‌های زیادی در مورد رهبری در زندگی روزه به ما بیاموزد.
به گزارش تک فانبه نقل از کانورسیشن، زمانی که درباره رهبری صحبت می‌کنیم اغلب رهبری قوی و منحصرفرد در خط مقدم گروه به ذهن مان متبادر می‌شود، اما آغاز یک سفر کوهستانی بدون وجود تیمی قوی و متحد غیر ممکن است. یک هدف بلندپروازانه نیازمند یک گروه اختصاصی و منسجم با چشم انداز مشترک است.
۱-هدف مشترک خود را بیابید
بُعد نخست کار تیمی خوب یک هدف مشترک و هم چنین داشتن درکی واضح از اهداف تیم و نقشی است که هر یک از اعضا در دستیابی به آن اهداف ایفا می‌کنند. در سفرهای در ارتفاع بالا ضروری است که خواسته‌های فردی کنار گذاشته شوند. علیرغم آن که هدف رسیدن به قله ممکن است ساده به نظر برسد، اما تنها هدف نیست شما هم چنین باید اطمینان کسب کنید که همه اعضای تیم سالم باز می‌گردند. تنها تیمی موفق خواهد بود که منیت را کنار گذاشته و اهداف جمعی را در اولویت و بالاتر از اهداف فردی قرار دهد.
۲-کاملا اعتماد کرده و با شفافیت ارتباط برقرار کنید
دومین بعد کلیدی رهبری یک تیم تعامل بین اعضا می‌باشد که اعتماد متقابل، ارتباط و تمایل به مقابله با تعارض را شامل می‌شود. در کوه پیمایی اعتماد داشتن چیزی بیش از یک ارزش اخلاقی است و در واقع موضوعی مرتبط با مرگ یا زندگی است. در هزار متر پایانی یک صعود هشت هزار متری ضروری است که اعضای تیم بتوانند به یکدیگر وابسته باشند و با یکدیگر ارتباط موثر برقرار نمایند. توانایی مقابله و حل تعارضات برای حفظ اعتماد به نفس امری حیاتی می‌باشد. تجارب کوهستانی بسیار شدید هستند و درگیری‌ها اغلب بر سر چیز‌هایی به وجود می‌آیند که به سختی ما را در خانه آزار می‌دهند و منجر به نزاع و از دست دادن اعتماد می‌شوند. اگر این مسائل را نتوان خنثی کرد یک تیم در حالی که روز‌های متوالی روی یک طناب گره خورده و اعضای آن به یکدیگر متصل و با هم مرتبط هستند کارکرد خوبی نخواهند داشت.
۳-تمام اعضای تیم چیزی را روی میز می‌گذارند
شما باید محیطی ایجاد کنید که اعضا احساس کنند می‌توانند مشارکت کنند. در یک سفر مشارکت هر فرد همواره فیزیکی نخواهد بود همه نمی‌توانند سریع‌ترین باشند یا بیش‌ترین وزن را تحمل کنند. برخی از اعضای تیم ممکن است حمایت عاطفی ارائه دهند دانش و آگاهی را به اشتراک بگذارند یا راه‌هایی برای لذت بخش‌تر کردن سفر بیابند. شناخت و ارزش گذاری این مشارکت‌های مختلف می‌تواند گروهی از افراد را به یک تیم انعطاف پذیر و نوآور تبدیل کند. در سفرهای اکتشافی ما سعی می‌کنیم فضایی برای مشارکت همه افراد ایجاد کنیم که شامل شناسایی نقاط قوت منحصر بفرد هر فرد و ایجاد فضایی فراگیر است.
۴-از پشت سر هدایت کنید
هیچ کس به تنهایی به اورست صعود نمی‌کند. کار گروهی برای صعود نکته‌ای کلیدی است، اما ویژگی‌های خاصی از یک رهبر خوب وجود دارد که کوهنوردی به ما بیاموزد. دو مورد از آن ویژگی‌ها همدلی و خدمت هستند.
در سفرهای اکتشافی رهبر معمولا آخرین نفر تیم است. این ایده تصویر سنتی رهبر را به عنوان برجسته‌ترین و مسلط‌ترین چهره در خط مقدم گروه به چالش می‌کشد و دیدگاهی جایگزین از رهبری متمرکز بر همدلی، حمایت و خدمت را ترویج می‌کند. با عقب ماندن یک رهبر او می‌تواند پویایی تیم را مشاهده کند چالش‌های هر فرد را درک کرده و اطمینان حاصل کند که هیچ یک از اعضای تیم عقب نمی‌مانند. رهبری واقعی خدمت به دیگران و پرورش حس موفقیت جمعی است.
۵-شکست‌ها را بپذیرید
انعطاف پذیری به ویژه در محیط خشن و غیرقابل پیش بینی کوهستان یک ویژگی ضروری است و به شما امکان می‌دهد با ناملایمات مواجه شده و بر آن غلبه کنید و از آن قوی‌تر بیرون بیایید. در بسیاری از سفرهای اکتشافی باید ساعت‌ها یا حتی روز‌ها منتظر بمانیم تا بتوانیم صعود کنیم یا به کوهنوردی ادامه دهیم. هم چنین ممکن است به دلیل آب و هوای بد مجبور شویم صعود را متوقف کنیم. هر کوهنورد باتجربه‌ای چنین داستا‌هایی از تلاش‌های ناموفق در قله‌ها خواهد داشت که واقعا نه شکست بلکه درس‌هایی در مورد انعطاف پذیری و قضاوت بودند.
این تجربیات به ما می‌آموزند که سازگاری و پشتکار داشته باشیم و دیدگاه مثبت خود را حفظ کنیم. جشن گرفتن پیروزی‌های کوچک و حتی دیدن جنبه خنده دار نگرانی‌ها یا بداقبالی‌های مان امری ضروری می‌باشد.
۶-به خرد، دانش و تجربه افراد محلی اعتماد کنید
دانش فرهنگی امری حیاتی می‌باشد. شرپا‌ها یک گروه قومی بومی مناطق کوهستانی نپال با دانش عمیق از کوه‌ها درس‌های پایان ناپذیری در مورد سازگاری، فروتنی و احترام به طبیعت و محیط زیست به ما ارائه می‌دهند. رهبری خوب شامل شناخت و ارزش قائل شدن برای خرد، تجربه و دانش محلی و یادگیری از فرهنگ‌ها و سنت‌های دیگر و غلبه بر موانع فرهنگی به منظور ایجاد تیمی منسجم است.
۷-مراقب خواتان باشید
در نهایت، مراقبت از سلامت خود از اهمیت بالایی برخوردار است. در محیط‌های پر استرس مانند فضای کوهنوردی داشتن استراتژی‌هایی برای کمک به مدیریت استرس و حفظ سلامت روحی و جسمی امری ضروری می‌باشد. ما باید تعادلی بین رویارویی با چالش پیش رو و وقت گذاشتن برای استراحت، تغذیه مناسب و درخواست کمک در صورت نیاز را برقرار و حفظ کنیم. این کار باعث می‌شود تا روحیه را بالا نگهداشته و به ما این امکان را می‌دهد دیگران را رهبری کنیم.
ما باید روح کوه‌ها را با یادآوری تمام درس‌هایی که به ما می‌آموزند گرامی بداریم. بسیاری از این اصول از جمله اجتماع، اعتماد، نوآوری، انعطاف پذیری و همدلی چه در سفرهای کوهستانی مرتفع و چه در زندگی روزمره قابل اجرا هستند. این ارزش‌ها ما را به سمت تبدیل شدن به رهبران بهتر و در نهایت افراد بهتر هدایت می‌کنند.
