تک فان -مجله خبری و سرگرمی‌

آیا حافظ امروز جواب شما را می‌دهد؟ به تفسیر فال حافظ امروز پنجشنبه پرداخته‌ایم!

تفال حافظ یکی از آیین‌های قدیمی و سنتی مردم ایران است که هنوز هم در فرهنگ عامیانه آن‌ها وجود دارد. در تفال حافظ، افراد برای یافتن پاسخ به مسائل و مشکلات خود از شعرهای حافظ استفاده می‌کنند. شعرهای حافظ به طور معمول برای روزهای خاص سال در تفال استفاده می‌شود.

در این تفال مخاطبان به شعرهای زیبا و عمیق حافظ درباره فصل بهار و زیبایی‌های طبیعت می‌پردازند. او تصویر زیبایی از فصل بهار و نوآمدن عید نوروز را به شعرهای خود منتقل کرده است. واژه‌هایی مانند “صبا”، “مسیح نفس”، “باد نافه گشای” و “درخت سبز”، زیبایی و تازگی طبیعت در بهار را به تصویر می‌کشند.

این تفال همچنین شامل ترغیب به لذت بردن از زندگی و زیبایی‌های طبیعت است و اشاره‌ای به حضور در مجالس و لذت‌بردن از زمان خوشی دارد. تفال حافظ به عنوان یک عادت سنتی و فرهنگی، هنوز هم جایگاه خود را در جامعه ایران دارد و برای بسیاری از افراد مهم است.

همیشه در گذر زمان این تفال به حافظ است که در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده‌است. در ادامه فال حافظ مخصوص روز 7 تیرماه 1403 از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد.

فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

صبا به تهنیتِ پیرِ می‌فروش آمد

که موسمِ طرب و عیش و ناز و نوش آمد

هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای

درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

تنورِ لاله چنان برفروخت بادِ بهار

که غنچه غرقِ عرق گشت و گل به جوش آمد

به گوشِ هوش نیوش از من و به عشرت کوش

که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد

ز فکرِ تفرقه بازآی تا شوی مجموع

به حکمِ آن که چو شد اهرمن سروش آمد

ز مرغِ صبح ندانم که سوسن آزاد

چه گوش کرد؟ که با ده زبان خموش آمد

چه جایِ صحبتِ نامحرم است مجلسِ انس؟

سرِ پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد

ز خانقاه به میخانه می‌رود حافظ

مگر ز مستیِ زهدِ ریا به هوش آمد

شرح لغت: نافه گشای: عطر افشان و مشک بیز/ نیوش: به کسر اول و ضم دوم: بشنو و بپذیر/ هاتف: منادی غیبی

تفسیر عرفانی:

باد صبا برای خوش آمد گویی نزد می‌فروش آمد، زیرا دوره شادکامی ث کامرانی است. مقصود او از این شعر این است که همگان باید در دنیا به عیش و خوشی بپردازند و سختی بسیار بر خود وارد نکنند. چرا که هنگام حضور در مجلس یار باید از پریشانی فکر رها گردند تا آرامش ازلی نصیبشان گردد.

تعبیر غزل:

در راه عشق خود رنج فراوانی برده‌ای و بسبار اشک ریخته ای، اما معشوق به تو التفاتی نمی‌کند. بهتر است در مورد او خوب فکر کنی که آیا او نیز به تو علاقه دارد؟ عشق جاده یک طرفه نیست.

راضیه میرزاحیدری

برچسب ها

مطالب مشابه را ببینید!