راهکارهای موثر برای مدیریت کم خونی: چگونه با کم خونی مقابله کنیم؟
رب گوجه‌فرنگی از اصلی‌ترین و پرکاربردترین مواد اولیه در تهیه انواع غذا‌های مختلف است. به همین دلیل در اکثر خانه‌ها از آن به صورت روزانه استفاده می‌شود. با توجه به این موضوع، مصرف رب گوجه باکیفیت از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
به گزارش سرگرمی روز، مهم‌ترین فواید بی‌نظیر رب گوجه‌فرنگی در درمان کم خونی است که شاید افراد بسیار زیادی نسبت به آن بی‌اطلاع هستند. متاسفانه امروزه دلایل مختلفی وجود دارد که موجب کم‌خونی در افراد مختلف به خصوص بانوان می‌شود؛ بنابراین استفاده روزانه از رب گوجه‌فرنگی می‌تواند به پیشگیری و درمان این مشکل کمک کند. به همین منظور در ادامه قصد داریم شما را با تاثیر رب گوجه در درمان کم خونی به طور کامل آشنا کنیم.
رب گوجه‌فرنگی حاوی مقدار قابل توجهی مواد مغذی است که برای جذب بهتر آهن در بدن بسیار ضروری هستند. بهترین روش برای دریافت آهن، استفاده از مواد غذایی حاوی آهن است. این ماده مغذی می‌تواند کیفیت حمل اکسیژن را در سلول‌های قرمز خون بهبود بخشد و از بروز کم خونی در بدن پیشگیری نماید.
نکته قابل توجه این است که در بسیاری از مواقع آهن به خوبی جذب بدن نشود؛ بنابراین با استفاده از ویتامین C می‌توان به جذب بیشتر آهن توسط بدن کمک کرد.
رب گوجه‌فرنگی تازه و باکیفیت منبع غنی از ویتامین C است. به همین دلیل می‌تواند در بهبود کیفیت جذب آهن توسط بدن نقش بسیار موثری داشته باشد. آنتی‌اکسیدان بسیار بالا در رب گوجه می‌تواند به پیشگیری از بروز دلایل کم خونی کمک کند. به طور کلی با بررسی‌های انجام شده روی خواص رب گوجه مشخص شده که مصرف روزانه یک قاشق از آن می‌تواند حدود ۶ درصد از نیاز بدن به آهن، پتاسیم و ویتامین‌های گروه B را تامین نماید.
کالری بسیار پایین رب گوجه‌فرنگی موجب شده تا ورزشکاران و افرادی که دچار اضافه وزن هستند نیز به راحتی بتوانند آن را در برنامه غذایی خود جای دهند. شاید جالب باشد بدانید که رب گوجه فاقد هر نوع چربی بوده و می‌تواند به تامین ویتامین A کمک کند. پتاسیم، ویتامین K و ویتامین C موجود در آن نیز نقش بسیار موثری در پیشگیری و درمان کم خونی دارند.
درمان کم خونی به میزان آهن جذب شده توسط بدن بستگی دارد. توجه داشته باشید که آهن موجود در مواد غذایی به دو صورت “هِم” و “غیر هِم” جذب بدن می‌شوند. “هِم” آهن موجود در پروتئین‌های گیاهی بوده و “غیر هِم” آهن موجود در گیاهان است.
به طور کلی آهن “هِم” ۴۰ درصد و آهن “غیر هِم” ۶۰ درصد از آهن مورد نیاز بدن را تشکیل می‌دهند. جذب نوع گیاهی این ماده مغذی کمی سخت‌تر بوده و می‌توان با استفاده از ویتامین c و آنتی‌اکسیدان‌ها، قدرت جذب این نوع آهن را نیز افزایش داد.
ویتامین C موجود در رب گوجه‌فرنگی می‌تواند جذب بهتر آهن “غیر هِم” را به همراه داشته باشد. از طرفی مصرف روزانه گوجه‌فرنگی تازه برای بسیاری از افراد امکان‌پذیر نیست؛ بنابراین به راحتی می‌توان با مصرف روزانه رب گوجه باکیفیت و مرغوب این نیاز را تامین کرد.
از طرفی خود رب گوجه شامل مقدار قابل توجهی آهن است که می‌تواند به تامین بخشی از آهن مورد نیاز بدن کمک کند. لیکوپن نیز از دیگر مواد مغذی موجود در رب گوجه است که به عنوان یک آنتی‌اکسیدان بسیار قوی شناخته می‌شود. این آنتی‌اکسیدان می‌تواند از بروز بسیاری از بیماری‌ها مانند سرطان معده، کم خونی، سکته‌های مغزی، گرفتگی عروق و … پیشگیری نماید.
رب گوجه‌فرنگی از مزایای دیگری نیز برخوردار است که مهم‌ترین آن‌ها تقویت ایمنی بدن، بهبود پروستات، پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی، کاهش روند پیری و … می‌باشد. اما در صورتی که می‌خواهید برای درمان کم خونی از این ماده غذایی استفاده کنید، بهتر است به چند نکته توجه داشته باشید.
نحوه نگهداری از رب گوجه نقش بسیار موثری در میزان اثربخشی آن در درمان کم خونی دارد. معمولا ظروف شیشه‌ای یا پلاستیکی انتخاب بهتری برای نگهداری از رب گوجه می‌باشند. همچنین بهتر است که این مواد غذایی را درون یخچال نگه داشت.
در این صورت می‌توان از رشد باکتری‌های درون رب پیشگیری نمود و خواص آن را به طور کامل حفظ کرد. اگر می‌خواهید برای مدت زمان طولانی از رب نگهداری کنید می‌توانید آن را داخل یخچال فریزر قرار دهید.
نمی‌توان خواص رب گوجه را در درمان کم خونی و سایر بیماری‌ها نادیده گرفت. اما فراموش نکنید که مصرف بیش از اندازه رب گوجه نیز می‌تواند برای بدن مضر باشد. به طور مثال برخی افراد ممکن است به رب حساسیت داشته و دچار واکنش‌های آلرژیک مانند نفس تنگی شوند.
همچنین مصرف بیش از اندازه رب باعث بروز مشکلات گوارشی مثل سندروم روده تحریک‌پذیر و اسهال می‌گردد. رب گوجه‌های بی‌کیفیت نیز از میزان بالای نمک برخوردار هستند؛ بنابراین می‌توانند منجر به فشار خون بالا شوند. به همین دلیل بهتر است در مصرف این ماده غذایی تعادل را رعایت نمود.
