این شنبه، روزی که حافظ به ما می‌خواند و نشان می‌دهد؛ از میخانه تا باغ وصال گام بزنید!
فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
تا ز میخانه و می‌نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود
حلقه پیر مغان از ازلم در گوش است
بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود
بر سر تربت ما، چون گذری همت خواه
که زیارتگه رندان جهان خواهد بود
برو‌ای زاهد خودبین که ز چشم من و تو
راز این پرده نهان است و نهان خواهد بود
ترک عاشق کش من مست برون رفت امروز
تا دگر خون که از دیده روان خواهد بود
چشمم آن دم که ز شوق تو نهد سر به لحد
تا دم صبح قیامت نگران خواهد بود
بخت حافظ گر از این گونه مدد خواهد کرد
زلف معشوقه به دست دگران خواهد بود
شرح لغت: مدد:یاری
تفسیر عرفانی:
۱- از تردید و دودلی دست بردارید و با توکل بر خداوند قدم بردارید و مصمم با استفاده از فرصت و زمان، با سرعت عمل و مشورت با یکی از آشنایان، اقدام و نذر خود را ادا کنید.
به قول نیچه: “کسی که یاد می‌گیرد پرواز کند ابتدا باید ایستادن و راه رفتن و دویدن و صعود کردن را فرا گیرد. بی مقدمه نمی‌توان به پرواز درآمد. ”
۲- حضرت حافظ در بیت آخر می‌فرماید:
اگر طالع چنین ناسازگاری کند، گیسوی یار به چنگ بیگانه خواهد افتاد.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
تعبیر غزل:
انسانی صادق و وفادار هستی و، چون در راهی قدم گذاردی محال است که بازگردی و رفیق نیمه راه باشی، اما به تازگی در موارد مختلف با بدشانسی روبرو شده ای. به دل خود بد راه نده و به تلاش خود ادامه بده که با حسن اخلاقی که تو داری به زودی به موقعیت‌های خوب اجتماعی و کاری دست پیدا خواهی کرد.
