به سرزمین غذاهای الهی سفر کنید | غذای آسمانی

وحید محمود قره باغ؛ هر چند بخش قابل توجهی از مردم همچون سابق، توان خرید فرآورده‌های گوشتی را ندارند، ولی با این وجود همچنان مشکلات عدیده‌ای در برنامه و فرهنگ غذایی برخی افراد وجود دارد. یکی از این موارد، بیگانه بودن این اشخاص با غذا‌های گیاهی است. از سویی هر چند غذا‌های گوشتی، مطبوع بوده و حتی برای برخی افراد توصیه می‌شود، ولی مادامی که اشخاص جایگاه و وعده‌های خاصی به غذا‌های گیاهی اختصاص ندهند، دیر یا زود طعم بیماری قابل درمان و یا متاسفانه غیر قابل درمان را خواهند چشید. در واقع ریشه بسیاری از کسالت ها، بیماری‌ها و حتی مشکلات روحی دوری کردن از غذا‌های گیاهی است.

شکل ۱. فرهنگ صحیح تغذیه، ضامن سلامتی

وجود غذای گیاهی در برنامه هفتگی تا بدانجا مهم است که در مسلک غالب آیین ها، روز‌هایی از ماه و یا سال را از غذای حیوانی پرهیز می‌کنند و این حقیقت بیش از پیش اهمیت غذای گیاهی را تایید می‌کند. گویی که این غذا، غذایی آسمانی است. گفتنی است یکی از اعضای حیاتی که فشار به مراتب بیشتری را در وعده غذای حیوانی متحمل می‌شود، کلیه هاست و جالب این که طبق مطالعات انجام شده طراوت و شادابی شخص ارتباط مستقیم با این عضو مهم دارد. این مهم تا به آنجاست که پزشکان توصیه می‌کنند افرادی که مشکل کلیوی دارند از مصرف گوشت قرمز پرهیز کنند.

گفتنی است غذای گیاهی حاوی کالری، چربی اشباع و همچنین کلسترول کم است؛ ضمن اینکه غنی از مواد مغذی، آنتی اکسیدان‌ها و فیبر است. علاوه بر آن باعث کاهش خطر بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و چاقی می‌شود. ناگفته نماند از جمله خواص فیبر این است که با دریافت آن شخص بدون نیاز به کالری اضافی احساس سیری کرده و این باعث کاهش وزن در ادامه می‌شود. همچنین به کاهش کلسترول، تعادل قند خون و رفع مشکلات گوارشی همچون یبوست که عامل بسیاری از بیماری هاست، کمک می‌کند.

بررسی‌ها حاکی است غذای گیاهی اکثر افراد را قادر می‌سازد تا موفق به کنترل علائم دیابت و کاهش مصرف دارو‌های دیابت شوند. از سویی دیگر برخی چنین تصور می‌کنند که رژیم غذایی گیاهی قادر به تامین پروتئین و مواد لازم و کافی به بدن نیست، در حالی که با یک برنامه غذایی درست و علمی انرژی مورد نیاز بدن تامین می‌شود؛ مضاف بر این که می‌توان با ترکیب برنامه‌های گیاهی و حیوانی به این مهم رسید.

در نهایت این که به این اصل ایمان داشته باشیم که غذای ما دوای ماست و اگر آدمی، مقدار و تعادل را در برنامه غذایی خود رعایت نکند به احتمال زیاد روزی به اجبار از غالب خوراکی‌ها پرهیز خواهد کرد. بدانیم با اینکه بیماری‌ها از قبل علائمی دارند، ولی در گذر زمان و به یکباره به نقطه بحرانی و اوج خود می‌رسند و برخی حتی قابل درمان نیستند. پس از همین امروز شروع کنیم شاید فردا دیر باشد، خیلی دیر.