استفاده از قهرمانان بدون سلاح به جای پرستاران
به گزارش تجارت نیوز،
امروز دهمین روزی است که پرستاران شیرازی ۹ بیمارستان دولتی این شهر دست از کار کشیده‌اند و به دنبال مطالبات خود هستند. مطالباتی که شاید از دید مسئولان پرداخت حقوق عقب‌افتاده و معوقاتی باشد که ماه‌ها پیش باید به آنها تعلق می‌گرفت اما برای پرستاران بیش از هر چیز، اجرای دقیق و درست قوانین است که اهمیت دارد.
زنجیره اعتصاب‌های پرستاران از دو ماه پیش آغاز شده است. اما دست از کار کشیدن و حاضر نشدن در شیفت کاری از شیراز شروع شده و به برخی شهرهای دیگر از جمله کرج، یزد، فسا، لامرد، بوشهر، گناوه، اراک، جهرم و… نیز رسیده است. البته در این شهرها اعتراض پرستاران شاید فقط چند ساعت به طول انجامیده اما مساله اینجاست که بروز چنین بحرانی در حوزه سلامت تا چقدر برای مسئولان مهم شمرده می‌شود و تا چه اندازه برای رفع آن تلاش می‌کنند.
اینکه معاونت پرستاری طی روزهای اخیر به شیراز سفر کرده و در جمع نمایندگان اذعان داشته که نمی‌تواند هیچ کاری در راستای انجام مطالبات پرستاران انجام دهد و تنها می‌تواند به حرف‌های آنها گوش دهد و مشکلات را به مسئولان ذی‌ربط منتقل کند نشان از این دارد که گویا اراده چنداق قوی‌ای هم برای رفع مشکلات این قشر وجود ندارد.
اما نکته نگران‌کننده در این میان استفاده از نیروهای بی‌تجربه در این بیمارستان‌ها به جای پرستارانی است که ترک کار کرده‌اند. افرادی که مدرک پرستاری دارند اما تجربه کار عملی نداشته و در بخش‌های اداری مشغول کار بوده‌اند؛ دانشجویانی که هنوز درس‌شان تمام نشده و هنوز به مرحله گذراندن طرح هم نرسیده‌اند. سوال اینجاست که جان بیماران چقدر برای مسئولان اهمیت دارد؟
گزارش میدانی از بیمارستان‌های دولتی شیراز
طی سه روز گذشته خبرنگار تجارت‌نیوز با سر زدن به بیمارستان‌های نمازی، چمران و فقیهی وضعیت حاکم بر این بیمارستان‌ها را از نزدیک بررسی کرده است. بسیاری از پرستارانی که دست از کار کشیده و برای احقاق حقوق خود اعتصاب کرده‌اند از روز اول و شروع این اعتراضات بارها تهدید شده‌اند و به آنها گفته شده اگر به سر کار خود بازنگردند، یا اخراج می‌شوند یا اینکه ممکن است با مجازات حبس روبه‌رو شوند.
مشکل پرستاران فقط پول نیست
یکی از پرستارها در گفت‌وگو با خبرنگار تجارت‌نیوز درباره علل دست از کار کشیدن پرستاران می‌گوید: «اول از همه باید بگویم که این اعتراضات به صورت خودجوش بوده و هیچ‌کس ما را وادار به این کار نکرده است. ماه‌هاست پرستاران نه‌تنها در شیراز که در تمامی شهرها و استان‌های کشور سعی می‌کنند صدای اعتراض خود به شرایط حاکم بر بیمارستان‌های دولتی را به گوش مسئولان برسانند اما هیچ‌کس توجهی به آنها نمی‌کند».
عاطفه می‌افزاید: «از یک طرف مجبوریم ساعت‌های زیادی اضافه‌کاری اجباری در بیمارستان‌ها بگذاریم، از طرف دیگر تعداد بیمارانی که در هر شیفت کاری به یک پرستار داده می‌شود خیلی بیشتر از تعداد استاندارد است و در مقابلِ اعتراض پرستاران، به آنها می‌گویند باید این کار را انجام دهید و مسئولیت این تعداد بیمار با شماست. در این بین اگر هر اتفاقی برای بیماران رخ دهد این پرستار است که باید پاسخگو باشد. از طرفی ۱۷ سال است ما منتظر اجرایی شدن قوانینی هستیم که تصویب شده‌اند اما هیچ‌کس زیر بار اجرای آن نمی‌رود.»
مشکلات پرستاران باید ریشه‌ای حل شود
یکی دیگر از پرستاران بیمارستان فقیهی در پاسخ به این سوال که «آیا از اختصاص بودجه ۱۰ هزار میلیارد تومانی برای رفع مشکلات پرستاران که عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس خبرش را داده آگاه است یا نه» به خبرنگار تجارت‌نیوز می‌گوید: «مساله اینجاست که از این وعده‌ها بارها به ما داده شده و تا زمانی که اجرایی نشود دیگر نمی‌توانیم باور کنیم. از سوی دیگر مشکلات پرستاران باید ریشه‌ای حل شود. این مافیایی که ۱۷ سال است مانع اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری شده باید از میان برداشته شود.»
او ادامه می‌دهد: «مگر می‌شود برای اضافه‌کار اجباری که به پرستاران تحمیل می‌کنند تنها ساعتی ۲۲ تا ۲۵ هزار تومان پرداخت شود که البته آن را هم به مدت هشت ماه است پرداخت نکرده‌اند و با توجه به رشد تورم روزانه در کشور آن پول امروز دیگر دردی از ما دوا نمی‌کند.»
انگار سود مدیران بر سلامت بیماران ارجحیت دارد
مسعود، پرستار بیمارستان چمران، نیز دراین‌باره توضیح می‌دهد: «ما حتی امنیت شغلی هم نداریم. از یک طرف بیمارستان با کمبود نیروی پرستار مواجه است و از طرف دیگر مدیران به‌یکباره تصمیم می‌گیرند تعدادی از پرستاران را تعدیل کنند و وقتی هم اعتراض می‌کنیم می‌گویند همین تعداد موظف هستند به تمام بیماران رسیدگی کنند.»
هیچ نیرویی از تهران به شیراز نیامده است
او در پاسخ به این سوال که آیا طی روزهای گذشته از تهران نیروی پرستار به شیراز فرستاده شده یا نه می‌گوید: «هیچ نیرویی از تهران نیامده یا لااقل به بیمارستانی که من در آن کار می‌کنم نیرویی فرستاده نشده است. اکثر کسانی که آمده‌اند تا جای پرستاران را پر کنند نیروهای کادری هستند که مدرک پرستاری هم دارند اما هیچ تجربه کار عملی‌ای ندارند و سال‌هاست در بخش‌های اداری مشغول کارند. از طرف دیگر دانشجوهای پرستاری را برای انجام کار به بیمارستان‌ها فرستاده‌اند و در این بین سرپرستارها نیز مجبورند کار پرستار را انجام دهند. مساله اینجاست که انگار سود مدیران بر سلامت بیماران ارجحیت دارد.»
پرستاران دو سال است که مشکلات را فریاد می‌زنند
مسعود در ادامه حرف‌هایش می‌گوید: «اعتراض و اعتصاب پرستاران مختص همین چند روز یا پرستاران شیرازی نیست. سال‌هاست که پرستاران به شرایط خود اعتراض دارند و از دو سال پیش تاکنون این اعتراض‌ها شدت گرفته است. اولین بار در رشت بود که پرستاران در برابر مشکلاتی که لاینحل باقی مانده بود دست از کار کشیدند. حتی این اعتراض‌ها در تهران هم به بیمارستان‌های بزرگی مانند شهدای تجریش و امام خمینی رسید.»
او اضافه می‌کند: «متاسفانه اما در تمام این مدت مسئولان جز دادن وعده هیچ کار اجرایی‌ای برای بهبود شرایط پرستاران انجام نداده‌اند و حالا دیگر کارد به استخوان رسیده و تا نتیجه نگیریم دست از اعتراض بر نمی داریم.«
نسل جدید پرستاران مطالبه‌گرند
در نهایت یکی از پرستاران باسابقه بیمارستان چمران درباره چگونگی شکل‌گیری اعتراضات به تجارت‌نیوز می‌گوید: «مطالبه‌گری در نسل جدید پرستاران خیلی بیشتر از پرستارانی است که سال‌های سال در این زمینه کار کرده‌اند و همیشه هم پاسخ اعتراض خود را یا با وعده گرفته‌اند یا تهدید به اخراج شده‌اند و در نهایت عقب نشسته‌اند. حالا پرستارهای جوان‌تر مطالبه‌گرتر هستند. متاسفانه برخوردی که با پرستاران طرحی و آموزشی می‌شود به‌مراتب بدتر از بقیه پرستاران است. شیفت‌های بلندمدت، فشار کاری زیاد، حقوق‌های بسیار پایین… همه اینها باعث می‌شود بالاخره یک جایی برای گرفتن حق خود دست از کار بکشند.»
