چند «دروازه جهنم» روی زمین وجود دارد؟
مکان‌های زیادی در دنیا وجود دارد که دروازه جهنم نام‌گرفته است. شاید به این خاطر که تصور می‌شد این مکان‌ها دروازه ورود به دنیای زیرزمین هستند یا به دلیل خاصیت‌های زمین‌شناسی عجیب، فعالیت‌های آتش‌فشانی و ویژگی‌های دیگر این عنوان به آن‌ها داده‌شده است.
دروازه پلوتون، ترکیه
دروازه معروف پلوتون، در شهر پاموکاله در جنوب غربی ترکیه یکی از این مکان‌ها است. این سایت نمونه‌ای از مکان‌های مذهبی است که مختص خدای پلوتون (هادس) بود. نکاتی در مورد این سایت که در سال ۲۰۱۳ کشف و کاوش شد، وجود دارد.
معبد پلوتون از یک دروازه با محوطه‌ای ساخته‌شده بود که به یک غار می‌رسید، ورود به این غار برای بازدیدکنندگان ممنوع بود و فقط کشیش‌ها اجازه ورود به آن را داشتند. بااین‌حال مردم می‌توانستند روی صندلی‌ها بنشینند و مراسمی که کشیش‌ها اجرا می‌کنند را ببینند. این مراسم در زمان طلوع خورشید انجام می‌شد. در بخشی از این مراسم، تعدادی گاو به سمت غار می‌رفتند؛ آن‌ها می‌مردند، اما کشیش‌ها آسیبی نمی‌دیدند و مردم این مراسم را تماشا می‌کردند.
اکنون مشخص‌شده است که غار پر از گازهایی است که از یک شکاف وارد فضا می‌شوند. پژوهش‌ها حاکی از آن است که این گاز، گاز دی‌اکسید کربن آتش‌فشانی (CO۲) است. غلظت این گاز بسته به میزان نزدیکی شما به ورودی غار متفاوت است و احتمالاً دلیل مرگ مرموز گاوها درحالی‌که کشیش‌ها سالم می‌ماندند همین است.
دروازه جهنم، کنیا
پارک ملی دوازه جهنم کنیا آفریقا در شهرستان ناکورو بین دریاچه نایواشا و آتشفشآن‌های لونگونوت و سوسوا واقع‌شده است. کل پارک ملی به خاطر مناظر خیره‌کننده، حیات‌وحش متنوع و البته دروازه جهنم معروف است. درواقع دروازه جهنم به دره جورووا گفته می‌شود که از وسط پارک می‌گذرد.
این دره با فرآیندهای آتش‌فشانی و فعالیت‌های تک تونیکی طی میلیون‌ها سال شکل‌گرفته است. باگذشت زمان، فرسایش آبی نیز این تنگه را تحت تأثیر قرار داده است. اگرچه مشخص نیست که چرا و چگونه به آن نام دروازه جهنم دادند، اما احتمالاً این نام به دلیل فعالیت شدید زمین‌گرمایی در این منطقه به این مکان داده‌شده است. این تنگه هنوز دارای آبفشان‌ها و چشمه‌های آب گرمی است که آب گرم آتش‌فشانی را به جریان می‌اندازد. این آبگرم کانال غول‌پیکر می‌گذرد و پوشش گیاهی را فراهم می‌کند که می‌تواند در دماهای بالا دوام بیاورد.
دروازه، ترکمنستان
این دروازه یک دروازه مدرن به جهنم و ساخته دست بشر است. در سال ۱۹۷۱، شوروی به دنبال میدان‌های نفتی در صحرای قرا قوم در ترکمنستان بود. اگرچه در ابتدا فکر می‌کرد که به طلای مایع برخورد کرده، اما درواقع به چیزی ناپایدارتر ضربه رسیده بود. شوروی به‌جای حفاری در نفت، با حجم عظیم گاز طبیعی مواجه شده بود.
ایستگاهی که برای استخراج نفت ایجادشده بود درنهایت فروریخت و حفره‌ای غول‌پیکر به طول ۷۰.۱ متر و عمق ۲۰.۱ متر ایجاد شد که به دهانه دروازه جهنم معروف شد.
هنگامی‌که دهانه شکل گرفت، منجر به دیده شدن دهانه‌های زیادی در سراسر آن شد. بدتر از آن این بود که، همه دهانه‌ها متان منتشر می‌کردند که برای حیات‌وحش و جوامع محلی یک خطر محسوب می‌شد. بنابراین در یک اقدام نادرست برای نجات محیط‌زیست، تصمیم به آتش زدن گاز گرفته شد به این امید که به‌سرعت سوخته شود. متأسفانه، این اقدام نتیجه نداد و آتش‌سوزی عظیمی پدید آمد که درنتیجه به این مکان نام دروازه جهنم داده شد.
رکود باتاگایکا، سیبری
آخرین دروازه جهنم دهانه باتاگایکا در خاور دور روسیه است. مانند دروازه جهنم ترکمنستان، این دروازه نیز در مقایسه با دیگر دروازه‌های جهنم نسبتاً جدید است. در طول دهه ۱۹۶۰، دانشمندان برای اولین بار چیزی را گزارش کردند که آن را مگاسلومپ نامیده بودند، زمانی که جنگل‌زدایی پربار در جمهوری سخا، روسیه، یخ‌زدگی زمین را مختل کرد. باعث تضعیف آن مکان شد و درنهایت این مکان فروریخت.
مردم محلی این منطقه را «دروازه جهان اموات» می‌نامند و وقتی‌که ژرفای عظیم ۱۰۰ متری و حدود ۱ کیلومتر درازای آن رابینید، کاملاً واضح می‌شود که چرا چنین نامی گرفته است. هرسال مگاسلومپ بزرگ‌تر می‌شود. برخی از محققان حتی بر این باورند که ممکن است با سرعت ۱۰ تا ۳۰ متر در سال گسترش یابد.
دلیل این گسترش به تغییرات آب و هوایی در منطقه نسبت داده می‌شود که منجر به تابستان‌های گرم‌تر و زمستان‌های کوتاه‌تر می‌شود. چنین شرایطی برای یخ‌های دائمی که باوجود کنار هم نگه‌داشتن زمین به ذوب شدن ادامه می‌دهند، ناپایدار هستند.
