خطرناک‌ترین اسباب‌بازی جهان
کیت آزمایشگاه انرژی هسته‌ای گیلبرت یو-۲۳۸ در سال ۱۹۵۰ به عنوان یک اسباب بازی سرگرم کننده برای آموزش جوانان درباره واکنش‌های هسته‌ای و شیمیایی با استفاده از مواد رادیواکتیو روانه بازار شد. این کیت توسط آلفرد کارلتون گیلبرت، ورزشکار، شعبده باز، اسباب بازی ساز، بازرگان و مخترع آمریکایی ساخته شد.
این کیت شامل موارد زیر بود:
شمارشگر گایگر-مولر که باتری نیرو می‌گرفت
الکتروسکوپ
اسپینتریسکوپ (Spinthariscope)
محفظه ابر ویلسون با منبع آلفای کوتاه مدت (Po-۲۱۰) به شکل یک سیم
چهار ظرف شیشه‌ای حاوی نمونه‌های سنگ معدن طبیعی دارای اورانیوم (U-۲۳۸) شامل اوتونیت، توربرنیت، اورانینیت و کارنوتیت
منابع تشعشعات سطح پایین:
بتا-آلفا (Pb-۲۱۰)
بتا خالص (احتمالا Ru-۱۰۶)
گاما (Zn-۶۵)
کره‌های هسته‌ای برای ساخت مدل یک ذره آلفا
کتاب راهنمای انرژی هسته‌ای گیلبرت
کتاب کمیک “Learn How Dagwood Split the Atom” که مقدمه‌ای بر رادیواکتیویته بود
کتاب “Prospecting for Uranium” که در سال ۱۹۴۹ توسط کمیسیون انرژی هسته‌ای و سازمان زمین شناسی آمریکا منتشر شد
سه عدد باتری C
کاتالوگ اسباب بازی گیلبرت
خطرناک‌ترین اسباب بازی جهان
مجله رادار کیت در سال ۲۰۰۶ آزمایشگاه انرژی هسته‌ای گیلبرت یو-۲۳۸ را “خطرناک‌ترین اسباب بازی جهان” نامید. این کیت حاوی دستورالعمل‌هایی بود که به کاربران هشدار می‌داد هرگز مهر و موم شیشه‌های حاوی نمونه را باز نکنند.
این کیت و اسباب بازی‌های مشابه که در آن زمان ساخته شدند را می‌توان نمونه‌های جالبی از چگونگی تاثیرگذاری فناوری هسته‌ای بر فرهنگ عامه عنوان کرد. عصر هسته‌ای الهام بخش اسباب بازی ها، مد، معماری و به ویژه داستان‌های علمی تخیلی بود.
کمتر از ۵۰۰۰ کیت آزمایشگاه انرژی هسته‌ای گیلبرت یو-۲۳۸ فروخته شد، شاید به دلیل قیمت نسبتا بالا در آن زمان و نه نگرانی‌های ایمنی.
