معنی ایتالیایی ادبیات در دیکشنری فارسی چیست؟

در این مطلب از سایت انتخاب روز پاسخ دقیق ایتالیایی ادبیات در دانشنامه آزاد واژگان فارسی را پیدا خواهید کرد.

ایتالیایی ادبیات در دانشنامه آزاد فارسی:

ایتالیایی، ادبیات (Italian literature)
ادبیاتی که به زبان ایتالیایی (گویش فلورانس) در سرزمین ایتالیا در قرن ۱۳م پدید آمد و نخست از شعر پرووانسی۱ در جنوب فرانسه تقلید می کرد.
قرون وسطا. آثار سنت فرانسیس آسیزی۲ و یاکوپونه دا تودی۳ نشانۀ ایمان مذهبی آن دوره است. گوئیدو گوئینیچلّی۴ (ح ۱۲۳۰ـ ۱۲۷۵م) و گوئیدو کاوالکانتی۵ مفهوم معنوی عشق را تعمیم دادند و دانته آلیگِیری۶، که کمدی الهی۷ (۱۳۰۷ـ۱۳۲۱م) او را عموماً بزرگ ترین اثر ادبی ایتالیا می دانند، از ایشان تأثیر پذیرفت. پترارک۸، انسان گرا (اومانیست) و شاعر بود و برای غزل هایش شهرت یافت، در حالی که شهرت بوکاتچو۹ اصولاً به سبب داستان هایش است.
رنسانس. کمدی الهی سرآغاز رنسانس بود. بویاردو۱۰ در اورلاندوی عاشق۱۱ (۱۴۸۷م)، به حماسه های کارولنژی۱۲ پرداخت که بعد لودوویکو آریوستو۱۳ در اورلاندوی خشمگین۱۴ آن را پس از تغییراتی تکمیل کرد. نیکولو ماکیاولی۱۵ و فرانچسکو گوئیتچاردینی۱۶ (۱۴۸۳م ـ۱۵۴۰) مورّخان مشهور آن دوره اند. تورکواتو تاسّو۱۷ اثر حماسی خود، رهایی اورشلیم۱۸ (۱۵۷۴)، را با نگاه ضدجنبش کاتولیک نوشت.
قرن ۱۷. مبالغه های شاعرانی همچون جووّانی باتیستا مارینی۱۹ (۱۵۶۹ـ۱۶۲۵) و گابر یلو کیابِررا۲۰ (۱۵۵۲ـ ۱۶۳۸) از ویژگی های این دوره است. در ۱۶۹۰ «آکادمی آرکادیا۲۱» شکل گرفت، برخی از اعضای آن عبارت بودند از اینوچنتزو فروگونی۲۲ (۱۶۹۲ـ۱۷۶۸) و متاستازیو۲۳. سالواتوره رزا۲۴ طنزنویس و ازجمله نویسندگان این دوره بود. در قرن ۱۸ جوزپّه پارینی۲۵ (۱۷۲۹ـ ۱۷۹۹)، بدرفتارهای های روزگار خود را به تمسخر گرفت، در حالی که ویتوریو آلفی یری۲۶ در نمایش نامه هایش به خودکامگی حمله کرد. کارلو گولدونی۲۷ کمدی هایی نوشت.
قرن ۱۹. اوگو فوسکولو۲۸ عمدتاً به سبب شعرهای میهن پرستانه اش مشهور است. جاکومو لئوپاردی۲۹ بزرگ ترین شاعر تغزّلی بعد از دانته و نیز استاد نثر ایتالیایی است. آلِسّاندور ماندزونی۳۰ را رمان نویس رمانتیک می شناسند که در رمان نویسان دیگر ازجمله آنتونیو فوگاتسارو۳۱ تأثیر گذاشت. دو تن از شخصیت هایی که پس از جوزوئه کاردوتچی۳۲، چهرۀ متأخر و سرشناس ادبی، آمدند عبارت بودند از گابریله دانونتسیو۳۳ که لفّاظ بود و دربارۀ لذت جویی و خشونت می نوشت؛ همچنین بِنِدِتّو کروچه۳۴، مورخ و فیلسوف، که در میان آنان تنها کسی بود که در آستانۀ قرن بر ادبیات ایتالیایی تسلّط داشت.
قرن ۲۰. برخی از نویسندگان عبارت اند از جووّانی وِرگا۳۵ و گراتسیا دِلدّا۳۶ (برندۀ جایزه نوبل ۱۹۲۶)، رمان نویسان رئالیست، لوئیجی پیراندلّو۳۷، نمایش نویس، و اینیاتسیو سیلونه۳۸ و ایتالو اِسوِوو۳۹، هر دو رمان نویس. شاعران این دوره عبارت اند از دینو کامپانا۴۰ و جوزپّه اونگارتّی۴۱؛ ائوجنیو مونتاله۴۲ و سالواتوره کوازیمودو۴۳ برندگان جایزۀ نوبل و ازجمله نویسندگان مکتب جدید به شمار می روند. برخی از رمان نویس های دورۀ پس از فاشیسم عبارت اند از آلبرتو موراویا۴۴، کارلو لِوی۴۵، چِزاره پاوِزه۴۶، واسکو پراتولینی۴۷، اِلسا مورانته۴۸، ناتالیا گینزبورگ۴۹، جوزپّه تومازی۵۰ شاهزادۀ لامپِدوزا۵۱، و نویسندگانی چون ایتالو کالوینو۵۲، لئوناردو شاشّا۵۳ و پریمو لِوی۵۴.
ProvençalSt Francis of AssisiJacopone da TodiGuido GuinicelliGuido CavalcantiDante AlighieriDivina commedia/Divine ComedyPetrarchBoccaccioBoiardoOrlando innamorato/Roland in LoveCarolingianLodovico AriostoOrlando furioso/The Frenzy of RolandNiccolò MachiavelliFrancesco GuicciardiniTorquato TassoGerusalemme liberata/Jerusalem DeliveredBattista MariniGabriello ChiabreraAcademy of ArcadiaInnocenzo FrugoniMetastasioSalvatore RosaGiuseppe PariniVittorio AlfieriCarlo GoldoniUgo FoscoloGiacomo LeopardiAlessandro ManzoniAntonio FogazzaroGiosuè CarducciGabriele D’AnnunzioBenedetto CroceGiovanni VergaGrazia DeleddaLuigi PirandelloIgnazio SiloneItalo SvevoDino CampanaGiuseppe UngarettiEugenio MontaleSalvatore QuasimodoAlberto MoraviaCarlo LeviCesare PaveseVasco PratoliniElsa MoranteNatalia GinsburgG‑iuseppe TomasiLampedusaItalo CalvinoLeonardo SciasciaPrimo Levi

wikijoo: ایتالیایی،_ادبیات