تبدیل ال90 به یک نمونه بومی سازی شده: یک نگاه به تحولات ال90 از منظر بومی سازی
پیشرانهٔ متفاوت این خودروها باعث شده تا عملکرد آن‌ها نیز متفاوت باشد. اگرچه P ۹۰ از موتور ME ۱۶ استفاده می‌کند که توانایی بالاتری از لحاظ قدرت و گشتاور نسبت به K ۴ M دارد، اما لوگان با کیفیت بالای قوای محرکه از موتور K ۴ M بهره می‌برد که باعث ارائهٔ عملکرد خوبی می‌شود. از این رو، تفاوت‌های احتمالی در عملکرد و توانایی هر دو خودرو در جاده‌های مختلف و در شرایط متفاوت جاده باید به دقت مورد بررسی قرار بگیرد.
در مورد تجهیزات نیز، P ۹۰ از امکانات پیشرفته‌تری در خودرو استفاده کرده است که این امکانات و ویژگی‌ها شاید تاثیر مثبتی بر تجربه کاربری این خودرو داشته باشد. از طرف دیگر، لوگان و تندر ۹۰ در ادوار قبلی خود با امکانات کمتر منتشر شده‌اند که این مهم می‌تواند نقطه ضعفی برای این دو خودرو به‌شمار آید. به همین دلیل، مقایسه و بررسی دقیق این امکانات و ویژگی‌ها برای خریداران بسیار حیاتی است.
در نهایت، تصمیم گیری برای خرید یا عدم خرید هر یک از این خودروها باید با توجه به نیازهای شخصی و استفادهٔ روزمره از خودرو انجام شود. نکتهٔ حائز اهمیت این است که قبل از خرید، بهتر است مزایا و معایب هر یک از این خودروها را به‌دقت مورد بررسی قرار داده و انتخابی مطمئن و منطقی انجام داد.
در ادامه قصد داریم P ۹۰ را با تندر ۹۰ و فیس‌لیفت‌های قبلی این خودرو که در ایران با نام پارس تندر و تندر پلاس عرضه شدند مقایسه کنیم.
به گزارش پدال، در سال ۱۹۹۹ زمانی که رنو داچیا را خرید، پروژهٔ X ۹۰ برای توسعهٔ خودرویی اقتصادی با قیمت ۵ هزار یورو آغاز شد. پس از حدود چهار سال توسعه، این خودرو نهایتاً در ژوئن ۲۰۰۴ با نام لوگان رونمایی شد. این خودرو که به موفقیت غیرمنتظره‌ای دست پیدا کرد، با برند‌های رنو و داچیا در کشور‌های سراسر جهان به تولید رسید و عرضه شد. در کشورمان پس از کش‌وقوس‌های فراوان، لوگان که قرار بود جایگزینی برای پیکان باشد، در سال ۱۳۸۶ روی خط تولید ایران‌خودرو و پارس‌خودرو (سایپا) رفت و با نام تندر ۹۰ در سه تیپ مختلف راهی بازار کشورمان شد درحالی‌که ارزان‌ترین تیپ آن با نام E ۰، بدون حداقل امکانات رفاهی مثل فرمان هیدرولیک، حدود دو برابر پیکان قیمت داشت.
با این‌وجود و علیرغم ظاهر ساده و اقتصادی لوگان، این خودرو به لطف کیفیت بالای قوای محرکه و قطعات فنی، توانست جای خود را در بازار کشورمان باز کند. بعداً نیز نسخه‌های فیس‌لیفت و اتوماتیک تندر ۹۰ توسط خودروسازان داخلی عرضه شدند. در سال ۱۳۹۹، اما به دلیل تحریم‌ها و خروج رنو از ایران، تولید این سدان اقتصادی فرانسوی در کشورمان پس از ۱۳ سال خاتمه یافت. چندی بعد، اما به دلیل محبوبیت لوگان در ایران و همین‌طور در اختیار داشتن امتیاز پلت‌فرم و وجود زیرساخت‌های تولید در کشور، سایپا تصمیم به ساخت بومی‌سازی ایرانیزه کردن آن گرفت که نتیجهٔ آن خودرویی بنام P ۹۰ شد.
P ۹۰ که قرار است توسط پارس‌خودرو تولید شود، اواخر فروردین ۱۴۰۲ رونمایی شد و با توجه به اینکه به‌تازگی کاتالوگ آن منتشر شده است، به نظر می‌رسد فاصلهٔ زیادی با عرضه به بازار ندارد. به همین دلیل، قصد داریم در ادامه این لوگان بومی را با تندر ۹۰ و فیس‌لیفت‌های قبلی آن مقایسه کنیم. لازم به ذکر است، درحالی‌که قبلاً به نام کادیلا برای این خودرو اشاره شده بود، به نظر می‌رسد قرار است با همان نام P ۹۰ به بازار عرضه شود، زیرا در کاتالوگ مذکور همین نام دیده می‌شود.
طراحی بیرونی
سایپا نمای جلوی و عقب تندر ۹۰ را به‌طور کامل بازطراحی کرده و سعی داشته نمای مدرنی به پیکر قدیمی و سادهٔ این خودرو ببخشد. در قسمت جلوی خودرو مجموعهٔ چراغ‌ها، جلوپنجره و سپر به‌طور کامل از نو طراحی شده است. این طراحی جدید با جلوپنجرهٔ شش‌ضلعی، چراغ‌های متفاوت و قاب برجستهٔ مه شکن‌ها در طرفین سپر هرچند شاید به‌خودی‌خود زیباتر از لوگان به نظر برسد، اما این فرم تهاجمی هیچ‌گونه هماهنگی با پروفیل جانبی خودرو ندارد، زیرا این قسمت کاملاً دست‌نخورده باقی مانده و هیچ تغییری را نسبت به لوگان تجربه نکرده است. در اینجا طراحان حتی زحمت تغییر آینه‌های جانبی را هم به خود نداده و از همان آینه‌های ساندرو و تندر پلاس استفاده کرده‌اند.
در عقب خودرو شاهد چراغ‌های جدیدی هستیم که تا روی در صندوق کشیده شده و با فرم جعبه‌ای خودرو هماهنگی بیشتری دارد. در پایین هم سپر با بخش بزرگی از پلاستیک سیاه بازطراحی شده است. به‌طورکلی، هرچند شاید طراحی جلو و عقب P ۹۰ با نمایی مدرن‌تر و تهاجمی‌تر به‌خودی‌خود زیبا باشد، اما ناهماهنگی این طراحی جدید با فرم بسیار ساده و قدیمی پروفیل جانبی لوگان تضاد ناخوشایندی ایجاد است. این در حالی است که در فیس‌لیفتی که داچیا در سال ۲۰۰۸ روی لوگان انجام داد و در سال ۱۳۹۶ توسط ایران‌خودرو با نام تندر پلاس در کشورمان عرضه شد، طراحی خودرو با تغییراتی نه‌چندان بزرگ، اما مؤثر و بدون بر هم زدن فرم هماهنگ لوگان، بروزتر و شکیل‌تر شد.
از سوی دیگر، خود سایپا نیز در پاییز سال ۱۳۸۷ درحالی‌که تازه لوگان به ایران آمده بود، فیس‌لیفتی جزئی روی آن انجام داد که با نام پارس تندر عرضه شد. مهم‌ترین تغییر ظاهری این خودرو در قسمت عقب با چراغ‌های جدید و انتقال جا پلاک از روی سپر به بالا انجام گرفته بود و نمای جلو دست‌نخورده باقی ماند. بااین‌حال، فیس‌لیفت پارس تندر هم چندان جالب از آب درنیامد و کمکی به زیباتر شدن لوگان نکرد.
داخل
در داخل P ۹۰ سایپا از داشبورد و رو دری‌ها ساندرو و تندر پلاس استفاده کرده که هرچند کمی بهتر از داشبورد اولیه و قدیمی تندر ۹۰ به نظر می‌رسد، اما کاملاً رنگ و بوی کهنگی دارد. البته طراحان سایپا با استفاده از نمایشگر لمسی، مجموعهٔ جدید کنترل‌های سیستم تهویه و صفحه آمپر جدید سعی در بروز کردن این داشبورد داشته‌اند، اما این اقدامات جزئی تأثیر چندانی نداشته و در داخل P ۹۰ همچنان شاهد همان فضای کهنه و بی‌روح لوگان هستیم که هیچ شباهتی به یک خودروی مدرن امروزی ندارد. همچنین در این خودرو از غربیلک فرمان کوییک استفاده شده که کاملاً با فرم کلی داشبورد خودرو بی‌ربط است درحالی‌که دکمه‌های بالابر شیشه همچنان روی داشبورد قرار دارند. با توجه به تغییرات بزرگ بیرونی، بهتر بود برای داخل P ۹۰ هم داشبورد جدیدی طراحی می‌شد تا لااقل در داخل حس خودروی جدیدتری را به خریداران بدهد. البته گفته شده نسخهٔ اتوماتیک این خودرو با داشبورد جدیدی ارائه خواهد شد.
تجهیزات
P ۹۰ از لحاظ امکانات نسبت به تندر ۹۰ پیشرفت نسبتاً خوبی داشته و سایپا مواردی مثل فرمان برقی D شکل با سیستم، پایش باد تایرها، رینگ آلومینیومی، سیستم تهویه نیمه اتوماتیک، دو ایربگ، تریم داخلی دورنگ، شیشه دودی عقب، تنظیم برقی آینه‌های جانبی، سنسور دنده عقب، دوربین دنده عقب، چراغ‌های خودکار، دی‌لایت، نمایشگر ۷ اینچی، آنتن کوسه‌ای، سنسور باران، کنترل پایداری و ترمز کمکی را در نظر گرفته است درحالی‌که تندر ۹۰ در تمام نسخه‌های قبلی خودروی بسیار فقیری بود و امکانات آن صرفاً به مواردی مثل دو ایربگ، سیستم تهویه دستی، تنظیم برقی آینه‌های جانبی و فرمان هیدرولیک محدود می‌شد.
پیشرانه
غیر از طراحی بیرونی، تغییر مهم دیگر P ۹۰ زیر کاپوت رخ داده است، زیرا ازآنجایی‌که امکان تولید پیشرانهٔ اصلی تندر ۹۰ یعنی K ۴ M در کشور وجود ندارد، سایپا تصمیم گرفته در این خودرو از پیشرانهٔ ME ۱۶ استفاده کند. این همان موتور EC ۵ پژو-سیترئن محسوب می‌شود که در دوران برجام به سایپا رسید. این موتور که از سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ بهره می‌برد را درواقع باید نسخهٔ سایپا از پیشرانهٔ TU ۵ پلاس ایران‌خودرو دانست. هرچند گفته می‌شود موتور ME ۱۶ در برخی جزئیات مثل بلوک سیلندر با موتور ایران‌خودرو متفاوت است، اما ۱۱۳ اسب بخار قدرت و ۱۴۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که دقیقاً با TU ۵ پلاس یکسان است.
انتقال نیروی این موتور هم توسط همان گیربکس پنج سرعتهٔ دستی مورداستفاده در شاهین صورت می‌گیرد که توسط مگا موتور تولید می‌شود و طبق گفته‌ها از تکنولوژی شرکت آیسین بهره می‌برد. همچنین قرار است بعداً نسخهٔ اتوماتیک P ۹۰ هم با گیربکس شش سرعتهٔ ساخت شرکت چینی DAE تولید شود. پیشرانهٔ P ۹۰ خروجی کمی بیشتری از موتور ۱.۶ لیتری K ۴ M تندر ۹۰ دارد که ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۰ نیوتن متر گشتاور داشت، اما نقطهٔ قوت اصلی لوگان کیفیت بالای قوای محرکه بود که باعث می‌شد خریداران با ظاهر زشت، کابین قدیمی و امکانات اندک تندر ۹۰ کنار بیایند درحالی‌که این موضوع در P ۹۰ کمرنگ شده است. البته موتور TU ۵ هم از پیشرانه‌های نسبتاً کم‌ایراد داخلی است، اما باید ببینیم نسخهٔ سایپا از این موتور چه عملکردی خواهد داشت.
جمع‌بندی
درمجموع، با وجود تمام تغییراتی که در P ۹۰ ایجاد شده، درحالی‌که لوگان در بازار‌های جهانی هم‌اکنون در نسل سوم خود قرار دارد، تولید دوبارهٔ نسل اول که پیشینهٔ آن به بیست سال پیش بازمی‌گردد آن‌هم با پیشرانهٔ پژو و صرفاً چند آپشن بیشتر چه توجیهی دارد آن‌هم درحالی‌که سایپا در سبد محصولات خود سدان مدرن‌تر شاهین را دارد که قرار است با همین پیشرانهٔ ME ۱۶ تولید شود؟ درهرحال، طبق آخرین گزارش‌ها، تولید P ۹۰ در تیرماه ۱۴۰۲ آغاز خواهد شد و حدود ۱۰ درصد قیمت کمتری نسبت به شاهین خواهد داشت.
مقایسه مشخصات فنی
تندر ۹۰ P ۹۰ پیشرانه K ۴ M ME ۱۶
حجم موتور ۱۵۹۸ سی‌سی ۱۶۰۰ سی‌سی
قدرت ۱۰۵ اسب بخار ۱۱۳ اسب بخار
گشتاور ۱۴۰ نیوتن متر ۱۴۴ نیوتن متر
گیربکس ۵ سرعته دستی ۵ سرعته دستی
وزن ۱۱۰۰ کیلوگرم ۱۱۵۵ کیلوگرم
طول ۴،۲۴۷ میلی‌متر ۴،۳۳۰ میلی‌متر
عرض ۱،۷۴۰ میلی‌متر ۱،۷۴۰ میلی‌متر
ارتفاع ۱،۵۳۴ میلی‌متر ۱،۵۳۰ میلی‌متر
فاصلهٔ محوری ۲،۶۳۰ میلی‌متر ۲،۶۳۰ میلی‌متر
ظرفیت باک ۵۰ لیتر ۴۷ لیتر
