چرا همیشه به یاد خاطرات گذشته فکر می کنیم؟
مردم بسیاری از مکالمات گذشته خود را در ذهن خود تکرار می‌کنند و سعی در تجزیه و تحلیل کلمات، لحن و مضمون‌های مخفی در گفتگو دارند. این اتفاق، به خصوص زمانی که احساس نامطمئنی و عدم اطمینان داریم، بیشتر رخ می‌دهد. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که این بازنگری مداوم می‌تواند احساس اضطراب و شک به خود را تشدید کند و حتی می‌تواند به مخاطب دیگر تاثیرات منفی بگذارد. به علاوه، این روند می‌تواند روابط اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد و پیش از هر چیز، مانع از برقراری ارتباط و ایجاد نزدیکی عاطفی با دیگران شود.
بسیاری از افراد این کار را برای به‌دست آوردن یک پایان مطلوب در مکالمات انجام می‌دهند. آن‌ها به دنبال حل شدن و درک در مکالمه هستند و زمانی که احساس بی‌قراری می‌کنند، به طور خودکار از آن موقعیت تکرار مکالمه می‌کنند. همچنین، ترس از عدم تایید اجتماعی می‌تواند انسان‌ها را وادار به بررسی هر نشانه‌ای از انتقاد یا نارضایتی کند. به طور کلی، اگرچه بررسی مکالمات گذشته برای بهبود و رشد شخصی مفید است، اما باید مواظب بود که به دام نشخوار فکری افتاده و به روابط خود آسیب نزنیم. بهتر است با شناخت دلایل پشت این گرایش، از این چرخه خارج شویم و در زمان حال زندگی کنیم.
بسیاری از افراد مکالمات و گفتگوهای مختلفی را که در گذشته دور یا نزدیک داشته‌اند، در ذهن خود تکرار می‌کنند و به بررسی و تجزیه تحلیل دقیق کلمات، لحن‌ها و مضامین نهفته در گفتگو می‌پردازند. وقتی نسبت به موقعیتی نامطمئن هستیم این اتفاق بیشتر رخ می‌دهد.
به گزارش خبرآنلاین، مثلا عدم اطمینان از اینکه فرد مقابل چه برداشتی از صحبت‌های شما داشته است. مطالعات نشان می‌دهد که بازنگری مداوم ذهنی باعث تشدید اضطراب، شک به خود و احساس گناه می‌شود. علاوه بر این ، می‌تواند روابط بین فردی را تحت تاثیر قرار دهد زیرا ما به جای درگیر شدن کامل با دیگران در لحظه حال، به درون تمرکز می‌کنیم. اساسا این کار مانعی برای ارتباط واقعی و نزدیکی عاطفی است. در اینجا به برخی دلایل این کار اشاره می‌شود.
به دست آوردن یک پایان مطلوب
انسان‌ها به دنبال حل‌وفصل و درک، به‌ویژه در تعاملات اجتماعی هستند. زمانی که یک مکالمه باعث می‌شود ما احساس بی‌قراری یا حل‌نشدگی کنیم، به طور خودکار تمام کلمات، لحن و حرکات را تکرار می‌کنیم. این کار تلاشی ناامیدکننده برای کشف معانی پنهانی است که می‌توانند پایانی به مکالمه بدهند که ما به دنبال آن هستیم. این موضوع می‌تواند با حدس و گمانی‌زنی ادامه پیدا کند و تا جایی پیش برود که ما را از واقعیت وضعیت موجود جدا کند.
تجزیه و تحلیل بیش از حد و تفکر بیش از اندازه صرفا عدم اطمینان و ناراحتی ما را تقویت می‌کند و ما را در دام نشخوار فکر می‌اندازد. آنچه به عنوان جست و جو برای شفافیت یک وضعیت ( مکالمه) آغاز می‌شود می‌تواند به سرعت به یک تله فکری تبدیل شود. مهم است که بدانیم پایان مطلوب در بسیاری از مکالمات پذیرش و تحمل ابهام است.
تایید اجتماعی
فرآیند تحلیلی بررسی مکالمات گذشته از دو انگیزه اصلی نشات می‌گیرد. پیگیری برای بهبود و رشد شخصی و اجتناب از طرد اجتماعی. افراد اغلب مکالمات قبلی با دیگران را مرور می‌کنند تا رفتار و عملکرد خود را اصلاح کنند اما این پیگیری می‌تواند باعث انتقاد از خود و ارزیابی منفی از خود شود، به خصوص اگر فرد درگیر افکار کمال‌گرایانه باشد.
ترس از طرد اجتماعی به طور قابل توجهی بر ادارک و اعمال افراد تاثیر می‌گذارد. افراد با اشتیاق برای تایید اجتماعی، ممکن است از سوء تفاهم‌های احتمالی یا قضاوت منفی دیگران ناراحت شوند. در نتیجه ترس از عدم تایید اجتماعی ممکن است هوشیاری و توجه بیشتر در طول مکالمات را تحریک کند و افراد را وادار کند تا تعاملات را برای هر نشانه‌ای از انتقاد یا نارضایتی بررسی کنند.
در مجموع، اگر چه ممکن است بازبینی و بررسی مکالمات گذشته ممکن است مفید به نظر برسند و در حد کم آن طبیعی و در واقع مفید است اما ممکن است دروازه‌ای باشد که شما را به سمت نشخوار فکری سوق دهد و در دراز مدت به روابط ما آسیب بزند. با شناخت انگیزه‌های نهفته در پشت این گرایش، می‌توانیم خود را از چرخه نشخوار فکری رها کنیم و با اطمینان در زمان حال زندگی کنیم.
